ไร้ที่พึงใจ
ดวงใจอ่อนล้า ยามคราท่านทิ้งให้เดียวดาย
- ดวงใจอ่อนล้า ยามคราท่านทิ้งให้เดียวดาย
- ทั้งที่ข้ายอม มอบชีวิต ไปให้ท่านเท่าไร
- อวลกลิ่นแผ่วหวาน บางเบาแทบเลือนจางลงไป
- ขอวอนอภัย ข้าที่แสนโง่เขลาอย่างนี้
- ท่านอยู่ที่ไหน ผู้วิไลดั่งบุปผา
- เฝ้าคะนึงหา ด้วยแววตาที่แสนระทม
- ร่ำร้องเพ้อหา ในคราราตรีที่เหงาตรอมตรม
- เปลวเทียนดับลง และจมในความรวดร้าว
- ท่านอยู่ที่ไหน ผู้วิไลดั่งบุปผา
- เจ็บปวดหนักหนา ในช่วงเวลาที่หวังได้เจอ
- ห้วงราตรีกาล อ้างว้างทั่วทั้งเส้นทางก้าวเดิน
- เกินทนแค่ไหน ยอมเดียวดายเพื่อท่านแล้ว
- ดวงใจอ่อนล้า ยามคราท่านทิ้งให้เดียวดาย
- ทั้งที่ข้ายอม มอบชีวิต ไปให้ท่านเท่าไร
- อวลกลิ่นแผ่วหวาน บางเบาแทบเลือนจางลงไป
- ขอวอนอภัย ข้าที่แสนโง่เขลาอย่างนี้
- ท่านอยู่ที่ไหน ผู้วิไลดั่งบุปผา
- เฝ้าคะนึงหา ด้วยแววตาที่แสนระทม
- ร่ำร้องเพ้อหา ในคราราตรีที่เหงาตรอมตรม
- เปลวเทียนดับลง และจมในความรวดร้าว
- ท่านอยู่ที่ไหน ผู้วิไลดั่งบุปผา
- เจ็บปวดหนักหนา ในช่วงเวลาที่หวังได้เจอ
- ห้วงราตรีกาล อ้างว้างทั่วทั้งเส้นทางก้าวเดิน
- เกินทนแค่ไหน ยอมเดียวดายเพื่อท่านแล้ว
- ท่านอยู่ที่ไหน ผู้วิไลดั่งบุปผา
- เฝ้าคะนึงหา ด้วยแววตาที่แสนระทม
- ร่ำร้องเพ้อหา ในคราราตรีที่เหงาตรอมตรม
- เปลวเทียนดับลง และจมในความรวดร้าว
- ท่านอยู่ที่ไหน ผู้วิไลดั่งบุปผา
- เจ็บปวดหนักหนา ในช่วงเวลาที่หวังได้เจอ
- ห้วงราตรีกาล อ้างว้างทั่วทั้งเส้นทางก้าวเดิน
- เกินทนแค่ไหน ยอมเดียวดายเพื่อท่านแล้ว
ความเห็น 0