พระพุทธเจ้า
วันที่ฟ้าเริ่มส่องแสง
- วันที่ฟ้าเริ่มส่องแสง
- สำแดงให้เห็นเป็นคำถาม
- เกิดแก่เจ็บตายซ้ำ
- วนเวียนจนเห็นความเป็นไป
- ทุกสิ่งกำเนิดนั้น
- สถิตสถานตั้งอยู่ไว้
- ถึงวันแตกสลาย
- ดับสิ้นไปไม่มั่นคง
- จากเจ้าชายสุขล้นฟ้า
- ทิ้งทุกสิ่งมาเข้าป่าดง
- ทิ้งอบายแห่งใหลหลง
- บำเพ็ญทุกรกิริยา
- เข็ญกายจนหิวโหย
- ร่วงโรยทรุดโทรมเวทนา
- แล้วจึงได้รู้ว่า
- ไม่ใช่หนทางสว่างเลย
- พระองค์ทรงค้นพบ
- การเวียนจบของจักรวาล
- หนทางที่จะว่ายผ่าน
- วัฏสงสารอันปลดปลง
- สายพิณที่ดีดนั้น
- ถ้าปล่อยให้มันเริ่มหย่อนลง
- ละเลยและลืมหลง
- จะคงสำเนียงเป็นพิณไหม
- และสายพิณที่ตั้งขึง
- ถ้าบิดให้ตึงจนมากไป
- ถึงคราวดีดเล่นสาย
- คงขาดผึงไปในไม่นาน
- พระองค์ทรงค้นพบ
- การเวียนจบของจักรวาล
- หนทางที่จะว่ายผ่าน
- วัฏสงสารอันปลดปลง
- หนทางแห่งพุทธะ
- คือหลีกลดละในโลภหลง
- และมิใช่อย่างฝุ่นผง
- ที่ปล่อยล่องลอยไปวันวัน
- หนทางแห่งพุทธะ
- คือทางสายกลางอันเบิกบาน
- ให้อยู่กับคืนวัน
- คือปัจจุบันอย่างตื่นรู้
- หนทางแห่งพุทธะ
- คือหลีกลดละในโลภหลง
- และมิใช่อย่างฝุ่นผง
- ที่ปล่อยล่องลอยไปวันวัน
- หนทางแห่งพุทธะ
- คือทางสายกลางอันเบิกบาน
- ให้อยู่กับคืนวัน
- คือปัจจุบันอย่างตื่นรู้
- ให้อยู่กับคืนวัน
- คือปัจจุบันอย่างตื่นรู้
評論 2
เพราะจังค่ะ
ขอบคุนน่ะ..