อาวรณ์ (Damask Rose)
งามเจ้างามดั่งจันทร์ฉายประกาย
- งามเจ้างามดั่งจันทร์ฉายประกาย
- ดั่งดวงดาวพร่างพรายบนนภา
- พลิ้วปลิวมา
- พัดพาวันวานครั้งมีเจ้าอยู่เคียง
- ไม่มีบุปผาใดเทียบเทียม
- โอ้กลิ่นหอมนวลไม่เคยจางหาย
- โอ้ดั่งดอกไม้ที่เคยแนบกาย
- แทนใจเมื่อจำต้องลาจากจร
- วอนให้สายลมช่วยบอกลา
- เมื่อข้าต้องจำจากไป
- พสุธาแบ่งเราให้กลายเป็นสอง
- กลับปกครองใต้ฟ้านภาเพียงหนึ่ง
- สายลมพัดรำพึงสุดจะแสนคำนึง
- ใยเจ้าจึงไม่อาจอยู่เคียงกายา
- กุหลาบมอญเบ่งบานกลางไฟศึก
- ถนอมกลีบละออแม้รอนราญ
- แม้เปลวเพลิงโหมซัดทุกวันวาร
- ยังหอมหวานแฝงฝันกลางควันไฟ
- เสียงสนั่นกลองดังขย่มขวัญ
- นักรบเอยปรี่ประจันไม่หวั่นภัย
- เหล่าทวยเทพทอดพระเนตรลงมาไกล
- เห็นศึกใหญ่เดือดดาลทั่วฟ้าดิน
- ข้าทำศึกตัวตายไม่สะท้าน
- แม้คมดาบประหารมิหวั่นไหว
- เลือดนักรบหลั่งรินจนสิ้นใจ
- แต่ศักดิ์ศรียิ่งใหญ่เกินชีวี
- กุหลาบมอญชูช่อแม้ไฟล้อม
- เลือดชะลอมทั่วหล้าราวมลทิน
- แม้เพลิงพัดเผาผลาญจนสิ้นจินต์
- แต่กลิ่นหอมยั่วเย้านิรันดร์เอย
- ห่างไกลอยู่แห่งไหนใจยังคงห่วง
- บางครั้งยังช้ำในทรวงเจ้าไม่อาจรับรู้
- จากไปกายล่วงลับเป็นเถ่าธุลี
- แต่รักนี้ยังถวิลสถิตลงไปสู่พื้นธรณี
- โอ้เจ้ากุหลาบมอญ
- ยังคงเป็นเจ้าเสมอ
- พสุธาแบ่งเราให้กลายเป็นสอง
- กลับปกครองใต้ฟ้านภาเพียงหนึ่ง
- สายลมพัดรำพึงสุดจะแสนคำนึง
- ใยเจ้าจึงไม่อาจอยู่เคียงกายา
- พสุธา
- แบ่งเราให้ไกลออกไปหมื่นแสน
- กี่แว่นแคว้นไม่อาจขวางกั้นเราได้
- แม้ร่างกายสลาย
- สิ่งสุดท้ายที่ยังแทนใจ
- คือรักจริงที่ยังเบ่งบานในใจข้า
- ไม่เสื่อมคลาย
- แม้ชะตาแบ่งเราให้กลายเป็นสอง
- แต่รักของเรา
- เบ่งบานเหมือนเช่นดั่งกุหลาบมอญ
Bình luận 2
ชอบฟังคุณร้องเพลงนะ
โดนอ่ะ