อัปสราหลงฟ้า
คืออัปสราหลงฟ้า
- คืออัปสราหลงฟ้า
- กายตาพญาเผิ่น
- เข้าใจว่าโลกเป็นเดิ่น
- หย่างเซิ่นจนหลงส่าว
- ผลาผู้ข้าดั่งดินถืกกลิ่นดาว
- จนว่าลืมคราว
- เจ้ามาจากแคว้นแดนใด
- หรือเหี่ยลงมาแต่ฟ้า
- ฟังลาวได้บ่หนา
- หรือต้องใช้ภาษาสวรรค์
- คงมีอุบัติพิเศษ
- เป็นเหตุเฮ็ดให้พ้อกัน
- มาปรากฏกายต่อหน้าฉับพลัน
- งามจนบ่อยากหันตาหนี
- คืออัปสราหลงฟ้า
- กายตาพญาเผิ่น
- เข้าใจว่าโลกเป็นเดิ่น
- หย่างเซิ่นจนหลงส่าว
- ผลาผู้ข้าดั่งดินถืกกลิ่นดาว
- จนว่าลืมคราวความหลังครั้งเก่า
- ชาติแต่กี้หล่ะแมนเอาหยังทานวัด
- จังงามจนย้อยหยาดหยาด
- แสนอัศจรรย์ใจเจ้า
- หล่ะจักแมนบุญอันดั๋ย
- จังได้ไกล้หรือไผจ่อง
- เจ้าจังล่องมาให้ยืนทาบเคียงเงา
- คือถืกมนต์ต้องให้หลงไหลมัวเมา
- ผิดบ่ถ้าฮักเจ้า
- หรือต้องเอาไปคืนฟ้าเผิ่น
- คืออัปสราหลงฟ้า
- กายตาพญาเผิ่น
- เข้าใจว่าโลกเป็นเดิ่น
- หย่างเซิ่นจนหลงส่าว
- ผลาผู้ข้าดั่งดินถืกกลิ่นดาว
- จนว่าลืมคราวความหลังครั้งเก่า
- ชาติแต่กี้หล่ะแมนเอาหยังทานวัด
- จังงามจนย้อยหยาดหยาด
- แสนอัศจรรย์ใจเจ้า
- หล่ะจักแมนบุญอันดั๋ย
- จังได้ไกล้หรือไผจ่อง
- เจ้าจังล่องมาให้ยืนทาบเคียงเงา
- คือถืกมนต์ต้องให้หลงไหลมัวเมา
- ผิดบ่ถ้าฮักเจ้า
- คืออัปสราหลงฟ้า
- กายตาพญาเผิ่น
- เข้าใจว่าโลกเป็นเดิ่น
- หย่างเซิ่นจนหลงส่าว
- ผลาผู้ข้าดั่งดินถืกกลิ่นดาว
- จนว่าลืมคราวความหลังครั้งเก่า
- ชาติแต่กี้หล่ะแมนเอาหยังทานวัด
- จังงามจนย้อยหยาดหยาด
- แสนอัศจรรย์ใจเจ้า
- หล่ะจักแมนบุญอันดั๋ย
- จังได้ไกล้หรือไผจ่อง
- เจ้าจังล่องมาให้ยืนทาบเคียงเงา
- คือถืกมนต์ต้องให้หลงไหลมัวเมา
- ผิดบ่ถ้าฮักเจ้า
- หรือต้องเอาไปคืนฟ้าเผิ่น
評論 0