เปิบข้าว
เปิบข้าวทุกคราวคำ
- เปิบข้าวทุกคราวคำ
- จงสูจำเป็นอาจิณ
- เหงื่อกูที่สูกิน
- จึงก่อเกิดมาเป็นคน
- ข้าวนี้นะมีรส
- ให้ชนชิมทุกชั้นชน
- เบื้องหลังสิทุกข์ทน
- และขมขื่นจนเขียวคาว
- จากแรงมาเป็นรวง
- ระยะทางนั้นเหยียดยาว
- จากรวงเป็นเม็ดพราว
- ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ
- เหงื่อหยดสักกี่หยาด
- ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
- ปูดโปนกี่เส้นเอ็น
- จึงแปรรวงมาเป็นกิน
- น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง
- และน้ำแรงอันหลั่งริ
- สายเลือดกูทั้งสิ้น
- ที่สูซดกำซาบฟัน
- จากแรงมาเป็นรวง
- ระยะทางนั้นเหยียดยาว
- จากรวงเป็นเม็ดพราว
- ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ
- เหงื่อหยดสักกี่หยาด
- ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
- ปูดโปนกี่เส้นเอ็น
- จึงแปรรวงมาเป็นกิน
- น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง
- และน้ำแรงอันหลั่งริ
- สายเลือดกูทั้งสิ้น
- ที่สูซดกำซาบฟัน
ความเห็น 24
ขอบคุณคำชมค่ะ
เพราะสุดๆเลยนะจ้าา
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณดอกไม้กำลังใจค่ะ
นี่สิครับบทเพลงที่เหนือทุกชนชั้นทั้งคำร้องและเสียงจากเครื่องดนตรีทุกชิ้นที่ก่อเกิดมาเป็นบทเพลงที่ยังคงอยู่มิรู้ลืม
😘💗 ขอชื่นชมนะค่ะ 💚 💝
เป็นกำลังใจที่เสริมพลังบวกให้ผู้ร้องประทับใจมากค่ะขอบคุณเป็นที่สุดค่ะ
ชื่นใจในคำชื่นชมขอบคุณมากค่ะ
นอกเหนือจากน้ำเสียงแล้ว..ยังชื่นขมขื่อนี้ยังค่ะ..กวีกานต์..ไพเราะเหลือเกิน
โห...ปลื้มจังเลยค่ะขอบคุณมากที่แวะมาให้กำลังใจนะคะ
