สะพานไม้ไผ่
สะพานไม้ไผ่
- สะพานไม้ไผ่
- ทอดฝั่งฝันให้ก้าวเดิน
- เผชิญเรื่องราวอันมากมาย
- มีดี และมีร้าย
- ประปราย
- บนสะพานไม้คลอนแคลน
- จึงเป็นสะพานไม่มั่นคง
- พร้อมผุพังลง
- ล่ม ลง คงคา
- แต่เธอก็จับมือฉัน
- ร่วมก้าวมา
- สองใจศรัทธา
- แม้จมคงคาไม่ปล่อยมือ
- จึงเป็นสะพาน
- ที่ทอดยาว
- เหน็บหนาวไร้แสงดาวแสงไฟ
- ไม่มั่นคง
- สักเท่าไหร่
- จึงใช้ใจ
- สาดแสงเพื่อนำทาง
- สะพานที่สร้างจากไผ่
- อาจผุพังได้ตามกาลเวลา
- จับมือฉันเดินก้าวไป
- เดินบนเล่มไผ่ด้วยใจศรัทธา
- ไม่ใช่ปักษีวิหค
- และไม่ใช่นกเหล่าสกุณา
- และจึงไม่อาจบินข้ามสะพาน
- เหมือนในนิทานหงษ์กับอีกา
- พฤกษาอยู่ในกระถาง
- มันจึงวางห่างจากแสงอาทิตย์
- กิ่งใบอาจไม่โสภา
- เพราะมีชายคาบังมันเกือบมิด
- แต่หากเราประคับประคอง
- แล้วเราลองมองไปยังอีกทิศ
- แล้วมันก็พอเพียงเพื่อผุดผ่อง
- เมื่อมีแสงส่องลอดมาแค่นิด
- แผ่นทองบนลูกนิมิต
- แม้บางเพียงนิดแต่ก็เป็นทอง
- จะเหล็กคอนกรีตไม้ไผ่
- สะสารอันใดที่ทอดข้ามคลอง
- ล้วนแล้วเรียกว่าสะพาน
- ถ้าเราต้องการข้ามดังใจปอง
- ทุกก้าวที่เรานั้นย่าง
- ก็มีบ้างวันฟ้าคะนอง
- จึงเป็นสะพาน
- ที่ทอดยาว
- เหน็บหนาวไร้แสงดาวแสงไฟ
- ไม่มั่นคง
- สักเท่าไหร่
- จึงใช้ใจ
- สาดแสงเพื่อนำทาง
- สะพานไม้ไผ่
- สองเรา
- ยังก้าวไป
- สองใจ
- หนึ่งฝันไม่ย่อท้อ
- ยังเฝ้ารอดูฝั่งฝัน
- แม้ว่ามันเดินบนทางที่ลําเค็ญ
- จึงเป็นสะพานไม่มั่นคง
- พร้อมผุพังลง
- ล่ม ลง คงคา
- แต่เธอก็จับมือฉัน
- ร่วมก้าวมา
- สองใจศรัทธา
- แม้จมคงคาไม่ปล่อยมือ
- จึงเป็นสะพาน
- ที่ทอดยาว
- เหน็บหนาวไร้แสงดาวแสงไฟ
- ไม่มั่นคง
- สักเท่าไหร่
- จึงใช้ใจ
- สาดแสงเพื่อนำทาง
- จึงเป็นสะพาน
- ที่ทอดยาว
- เหน็บหนาวไร้แสงดาวแสงไฟ
- ไม่มั่นคง
- สักเท่าไหร่
- จึงใช้ใจ
- สาดแสงเพื่อนำทาง
Bình luận 0