แตงเถาตาย
ตั้งแต่รังสิต
- ตั้งแต่รังสิต
- ไปจนติดบางปะอิน
- พหลโยธิน
- มีของกินไม่น้อย
- แม่ค้าหน้าหวาน
- นั่งร้านแผงลอย
- ปากนิดจมูกหน่อย
- นั่งร้อยพวงมาลัย
- สะพานรังสิตเชื่อมติดใต้เหนือ
- มีก๋วยเตี๋ยวเรือ
- ตั้งแต่เหนือจรดใต้
- วันเสาร์วันอาทิตย์
- แฟนเขาติดมากมาย
- แต่เดี๋ยวนี้เขาย้าย
- เลิกขายริมคลอง
- ที่ริมทางระหว่างที่กล่าว
- มีแฟนแม่สาวหน้าขาวผิวผ่อง
- ผัดหน้าทาแก้มเสียแดง
- นั่งร้านขายแตง
- อยู่ที่ริมคลอง
- ฝานแตงแดงๆเป็นแผ่น
- เหมือนหนึ่งเชิญแฟน
- ให้ชิมลิ้มลอง
- รอยยิ้มเหมือนน้ำผึ้งหยด
- ผมไม่ใช่ไวพจน์
- ยังจอดรถลงมามอง
- แตงเล็กแตงใหญ่
- ก็วางขายเป็นตับ
- เจ้าของต้อนรับด้วยยิ้มย่อง
- ชาติเจ้าชู้ประตูดิน
- ผมไม่ได้ซื้อแตงกิน
- แต่อยากจะจีบเจ้าของ
- เลยแกล้งถามเนื้อความนัยๆ
- ว่าแตงน้องสองใบ
- น่ะน้องจะขายไหมน้อง
- เพลินคุยอยู่กับแม่ค้า
- นั่นเจ้าของแตงมา
- ตั้งท่าคอยจ้อง
- ไม่พูดจาไว้ท่าอมภูมิ
- ในมือพ่อหนุ่ม
- นั้นกุมไม้พลอง
- แม่ค้าแถวนี้
- คงจะมีเจ้าของ
- ลาก่อนนะน้อง
- โอ้แม่แตงเถาตาย
- ตั้งแต่วันนั้น ผมผ่านไปมา
- ไม่เคยมองหน้าแม่ค้าคนไหน
- เพราะเบื่อรอยยิ้ม
- มองไม่อิ่มในหัวใจ
- ล้วนแต่แตงเถาตาย
- เจ้าของเธอมี
ความคิดเห็น 0