สู่เส้นชัย
ฉันนั่งมองฟ้าและภาวนากับดวงดาว
- ฉันนั่งมองฟ้าและภาวนากับดวงดาว
- ทุกครั้งที่ใจอ่อนล้าฉันเดินมาไกลจนเพียงนี้
- เวลาเดินช้าฉันถามตัวเองมึงไหวเปล่า
- ก็ลองกันดูสิวะจำไม่กลับไปจนกว่าได้ดี
- ตอนเจอปัญหาขอแค่มีเธออยู่ข้างกาย
- ต้องมีสักวันซินะที่ฉันจะเดินไปสุดเส้นชัย
- ฉันภาวนาโลกอย่าใจร้ายกับฉันบ่อย
- ก็ทุกวันเวลาฉันยังศรัทธากับความฝัน
- หยิบกระเป๋ามาคว้าและพร้อมจะออกเดินทาง
- เข้าสู่ในเมืองหลวงไปตามฝันเอางาน
- เบื่อในชีวิตไอ้เรื่องต่างๆ นาๆ
- คิดถึงทุกรอยยิ้มและสายหมอกจางจาง
- ฉันท่องไว้ในใจ
- ว่าถ้าไม่เด่นไม่ดังถ้าไม่รวยถ้าไม่ปัง
- ไม่ถึงฝันจะไม่หันกลับไปมอง
- มันไม่สำคัญว่ากูเจอไรทั้งนั้น
- เพื่อทุกคนอยู่ข้างหลังกูต้องอดเเละต้องออม
- กูยังต้องออม
- ฉันนั่งมองฟ้าและภาวนากับดวงดาว
- ทุกครั้งที่ใจอ่อนล้าฉันเดินมาไกลจนเพียงนี้
- เวลาเดินช้าฉันถามตัวเองมึงไหวเปล่า
- ก็ลองกันดูสิวะจำไม่กลับไปจนกว่าได้ดี
- ตอนเจอปัญหาขอแค่มีเธออยู่ข้างกาย
- ต้องมีสักวันซินะที่ฉันจะเดินไปสุดเส้นชัย
- แค่คนธรรมดา แค่เศษฝุ่นข้างทาง
- 300 กิโลเมตรที่ต้องจากบ้านมา
- ทำงานกับคนที่ไม่รู้จักหน้าตา
- รู้ว่าแค่ห้ามป่วย ห้ามเจ็บ ห้ามลา
- สิ่งเดียวที่กลัวก็มีแค่การว่างงาน
- ตอนนี้เหนื่อยหัวใจแต่ไม่มีใครห้ามปราม
- ฉันต้องทำยังไงถ้าไม่มีเธอข้างกาย
- และมันจะไปมีค่าอะไรกับสิ่งที่เคยสร้างมา
- ต่อให้ถูกหมาเมิน
- บอกกับเป้าหมายว่าฉันจะไปหาเธอ
- สักวันฉันคงหาเจอ
- อาจจะเห็นไม่ชัดมันมีบางคนที่ไม่ได้พัก
- ทุกวินาทีเพราะคนที่รักกูต้องทำงานหาเงิน
- เพราะความสับสนมันทำให้คนมันล้า
- อยากให้รู้ว่าคนบนดินมันคิดถึงคนบนฟ้า
- แต่ก็ต้องทำให้มากที่สุดในก่อนที่กูจะตาย
- ไม่ว่ายังไงพวกคนที่บ้านกูต้องได้อยู่สบาย
- ฉันนั่งมองฟ้าและภาวนากับดวงดาว
- ทุกครั้งที่ใจอ่อนล้าฉันเดินมาไกลจนเพียงนี้
- เวลาเดินช้าฉันถามตัวเองมึงไหวเปล่า
- ก็ลองกันดูสิวะจำไม่กลับไปจนกว่าได้ดี
- ตอนเจอปัญหาขอแค่มีเธออยู่ข้างกาย
- ต้องมีสักวันซินะที่ฉันจะเดินไปสุดเส้นชัย
Bình luận 2
เพราะมากๆ ฟังทีไรไม่มีเบื่อ