ใจพัง
ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า
- ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า
- อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง
- เปิดเพลงเดิมซ้ำๆอย่างในวันนั้น
- ก็คงดี
- ยังไม่มีใครมาเติม
- ยังเป็นคนเดิมที่ใจยังพัง
- เปิดวนเป็นพันครั้ง
- ฉันกลายเป็นคน
- ที่ไม่มั่นใจในตัวเอง
- และก็เรื่องปัญญาอ่อน
- ฉันก็เก็บเอามาคิดถึง
- แม้รู้ว่าตัวฉันไม่ควรเซ็ง
- พยายามจะเข้าใจ
- ว่าทุกคนนั้นต้องโต
- สูบบุหรี่มองอากาศในตอนเย็น
- พรุ่งนี้ฉันก็มีงานที่ต้องโชว์
- ยังมีอีกร่างที่ตัวฉันนั้นต้องเป็น
- ไม่อยากให้ใครนั้นมาเห็นฉันอีกด้าน
- ฉันมีปีศาจอยู่อีกร่าง
- นอกจากเพื่อนที่เข้าใจฉันจริงๆ
- อยากจะรู้จะมีใคร
- ที่เข้าใจฉันอีกบ้าง
- มันคงไม่มีเลยสิท่า
- คำว่าความรักหลังจากนี้ฉันขีดฆ่า
- ฉันกลายเป็นคนที่จีบยาก
- ทำงานเสร็จนั่งฟังเพลง
- แล้วตัวฉันก็ปิดบ้าน
- ไม่รู้ทำไมฉันถึงเกลียดการสุงสิง
- ฉันรู้สึกว่าโลกของนอกมันวุ่นวาย
- ตอนนี้ใจของฉันแข็งเหมือนถุงหิน
- นี่หรือมันคือหัวอกของผู้ชาย
- ความรู้สึกคนวันนึง
- มันก็ย่อมเปลี่ยน
- จนบางทีฉันไม่อยากจะพูดไร
- ไหวหรือไม่ไหว
- แต่ว่าฉันก็ต้องเสี่ยง
- รักแล้วมันเจ็บงั้นตัวฉันขอ Goodbye
- ขอให้ทุกวันฉันไม่มีเรื่องทุกข์ใจ
- ต่อจากนี้ไป
- จะไม่แบกความทุกข์ใคร
- ขอบคุณตัวเองที่ยังอยู่
- ถึงเจอปัญหา
- หรือว่าเจอความทุกข์ใด
- ร่างกายของฉันเริ่มทรุดไป
- แต่ว่าฉันนั้นเป็นคนที่ลุกไว
- ทุกๆวันฉันมักเหม่ออยู่คนเดียว
- คิดอยู่คนเดียว
- ก่อนที่ฉันจะฟุบไป Ah
- เพื่อบรรเทาความเศร้า
- ฉันเลยต้องหมดกล๊อก
- ภาวนาให้ความเจ็บปวดของฉัน
- มันได้ปลดล็อค
- แต่ในความเป็นจริง
- หัวใจทั้งสี่ล็อคหมด
- ความรู้สึกต่างๆของฉัน
- มันก็เลยเข้าโหมดช็อค
- ฉันยังสายโหด
- เป็นผู้ชายโหมดร็อค
- ฉันมักจะจัดไปหลายดก
- หลังจากเวลาหมดจ๊อบ
- เข้าร้านเกะ
- ฉันกวาดเบียร์หมดล็อก
- ฉันโดนคำสาปอะไรไม่รู้
- เหมือนการที่คุยกับใครก็ตาม
- ก็จบที่การกดบล็อค
- ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า
- อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง
- เปิดเพลงเดิมซ้ำๆ
- อย่างในวันนั้นก็คงดี
- ยังไม่มีใครมาเติม
- ยังเป็นคนเดิมที่ใจยังพัง
- เปิดวนเป็นพันครั้ง
- ฉันไม่ค่อยอินกับอะไร
- เพราะไม่ค่อยมีอารมณ์
- เกลียดความรักเลยฉันพูดตามตรง
- เธอเคยทิ้งฉันเดือนพฤศจิกายน
- และเคยทำฉันบ้าตาย
- ในเดือนธันวาคม
- วัน countdown
- ฉันร้องไห้กลางวง
- กลายเป็นคนขี้กลัว
- ไม่ค่อยกล้าสบตาคน
- เพราะว่าความรัก
- ทำให้ฉันกลายเป็นบ้า
- ฉันมีคนไม่เห็นค่า
- มาตั้งแต่นานนม
- ไม่เคยสมหวังในรัก
- และสุดท้ายมันก็ไม่มีใครสน
- แผ่นดินกว้างใหญ่
- ไพศาลแต่ฉันมีคำถาม
- เหตุใดถึงเจอแต่คนใจขม
- ฉันเคยฝันไว้
- ว่าอยากจะมีวันหวาน
- ให้มันสมเหตุกับคนในยุควัยผม
- แต่สุดท้ายมันกลายเป็นปัญหา
- เหมือนรากไม้พันขา
- ตอนก้าวเท้าในไพรสณฑ์
- แต่ว่าฉันก็ยังไปไกลออกไป
- หวังไว้ว่าจะเจอใครต่อใคร
- ฉันใช้ใจต่อใจใช้ใจก่อไฟ
- สักวันนึงคงเจอใครก่อนตาย
- โปรดเถอะความรัก
- ให้ฉันเป็นรายต่อไป
- ให้หัวใจฉัน
- มันได้กระจายออกไป
- ฉันสัญญาจะทำให้ดีที่สุด
- และจะไม่มองเรื่องของคนรัก
- เป็นเพียงแค่การผ่อนคลาย
- นั่งฟังเพลงตอนที่อยู่ Long Beach
- หลายเพลงเพราะ
- ที่ฉันเคยลองเปิดเพลง
- รักมันเพราะมาก
- โดยเฉพาะตอนจีบ
- ฉันเลยอยากจะมีใคร
- คอยพาไปดูคอนเสิร์ต
- และทุกคนรู้ว่าฉันไม่ใช่คนดี
- อารมณ์ฉันสวิงกันเป็นวงรี
- มีเพียงอย่างเดียว
- ที่ทำให้ฉันอารมณ์ดี
- บางทีมันอาจไม่ใช่ความรัก
- แต่คงเป็นเสียงดนตรี
- ใช่มันคงเป็นเสียงดนตรี
- ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า
- อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง
- เปิดเพลงเดิมซ้ำๆ
- อย่างในวันนั้นก็คงดี
- ยังไม่มีใครมาเติม
- เป็นคนเดิมที่ใจยังพัง
- เปิดวนเป็นพันครั้ง
- เมื่อมันไม่มีเธอโลกมันก็ว่างเปล่า
- ดั่งมีเพียงฉันคนเดียวบนดวงดาว
- มีเพียงแสงรำไร
- อยู่เป็นเพื่อนฉันไว้เป็นครั้งคราว
- จะมีสักคนหนึ่งไหม
- ที่รู้ว่าข้างในมันหนาว
- อยู่อย่างนี้มันเหงา
- ฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า
- อยู่ในหน้าหนาวแค่เพียงลำพัง
- เปิดเพลงเดิมซ้ำๆ
- อย่างในวันนั้นก็คงดี
- ยังไม่มีใครมาเติม
- ฉันติดในวังวนและมันกำลังจม
- เจอคนมากมายอยู่เป็นพันคน
- แต่ไม่มีใครที่จะจำนน
- ฉันก็เลยจำยอม
- เขียนความรู้สึกให้เป็นคำกลอน
- ถ่ายทอดออกมาให้เป็นทำนอง
- จริงๆฉันเจ็บแต่ก็ทำฟอร์ม
- และฉันอยู่บนโลกที่ว่างที่เปล่า
- หน้าหนาวแค่เพียงลำพัง
- และวันนี้เธอจะว่างหรือเปล่า
- รบกวนเธอคิดถึงผมบ้างละกัน
- นานแล้วที่ผมไม่ได้ข่าว
- ข่าวเธอผมยังไม่กล้าจะฟัง
- เธอคงลืมกันไปแล้วใช่เปล่า
- เธอคงไม่อยากจะเห็นหน้าสรัล
- พอบอกกับตัวเองว่าตัวผมคงต้องลืม
- รสชาติความรัก
- ถึงมันจะขมแต่ว่าผมก็ต้องกลืน
- ปากบอกว่าไหว
- ถึงยืนไม่ไหวแต่ว่าผมก็ต้องยืน
- และทุกสิ่งที่ผมเคยได้ให้ไป
- แล้วก็รวมถึงหัวใจ
- เอาไปเลยไม่ต้องคืน
Bình luận 2
FCด้วยคนนะงับ 👍🎷
เพราะสุดๆเลยนะจ้าา