แม่สาย
ฟากฟ้ายามเย็น
- ฟากฟ้ายามเย็น
- เห็นแสงรำไร
- อาทิตย์จะลับโลกไป
- พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา
- หมู่มวลวิหค
- เหินลมอยู่กลางเวหา
- จะหลับคืนสู่ชายคา
- ชายป่าคือแหล่งพักพิง
- แต่น้องนางไยไม่เห็นกลับมา
- จากไปตั้งหลายปีกว่า
- ท้องนาบ้านเราเหงาจัง
- ลมหนาวพัดโบก
- โยกเรือนจนคล้ายจะพัง
- ผู้เฒ่าตายายลงนั่ง
- เหม่อรอด้วยใจเลื่อนลอย
- นก น้อย จากท้องนา
- ราคาถูก
- เธอเป็นลูก
- ที่ถูกพ่อแม่ขายไป
- กตัญญูบิดา
- มารดา ปานใด
- แม่สาย จากเมืองเชียงฮาย
- ต้องไปสู่สังคมทราม
- เมื่อรู้สึกตัวก็สายเกินไป
- หมื่นพันที่เธอผ่านชาย
- หัวใจเธอจึงเย็นชา
- สังคมกระหน่ำ
- ซ้ำสองเธอต้องติดยา
- ไม่คิดหวนคืนบ้านนา
- ปรารถนา เพียงยาเมา
- ผู้เฒ่าล้มป่วย คนช่วยไปบอก
- เธอจึงจากเมืองบางกอก
- หวังไปให้ทันเวลา
- เอายาไปฝาก เอาหมาก
- เอาพลูเสื้อผ้า
- แม่สายที่เธอจากมา
- เหมือนวาจาว่าสายเกินไป
- นกน้อย
- กลับมาแค่ทันพระสวด
- ใครเล่าเจ็บปวด
- รวดร้าวเท่าสาวเมืองเหนือ
- สังคมเมืองไทย
- ใครฟังเขาคงไม่เชื่อ
- ขายกินหมดแล้วเอื้องเหนือ
- ให้กับชายที่อู้บ่จ้าง
評論 2
🌿🍃🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🍃🌿ไพเราะมากมายครับ🌸🌸🌹🌹🌹🌹💐💐💐💐🌸🌿🌿🌿🍃🍃🍃🌷🌷🌷🌲🌲🎶
เพราะนะครับ
