ฟ้าสางที่พะเยา
หอบฮักคืนเพราะคนเขาหน่าย
- หอบฮักคืนเพราะคนเขาหน่าย
- ออกจากเจียงฮาย ด้วยความเงียบเหงา
- นั่งขับรถมา น้ำตาไหลคลอเบ้า
- ดูนาฬิกา ตีสี่กว่าแล้วเรา
- มาถึงเมืองพะเยา ท้องฟ้าก็สางส่องมา
- แบกฮักคืน เพราะเฮาไร้ค่า
- ต่ำต้อยเพียงกา ไม่ควรคู่เขา
- มานั่งชายกว๊าน เหมือนศาลาคนเศร้า
- แล้วได้สบตาอีกคนที่พะเยา
- เหมือนจะปลอบใจเฮา ให้ลืมเขาคนเจียงฮาย
- เจ้าบอกฮื้ออ้ายนี้ลืมเขา
- แล้วมาแอ่วพะเยาจะเอาใจจ้วยอ้าย
- สาวฮิมกว๊านฮักแต๊บ่หน่าย
- บ่เหมือนสาวเจียงฮาย ตี้ฮักง่ายหน่ายเร็ว
- โอ้ นาย น้องนาง ฟ้าคงจะสาง หากได้นางปลอบใจ
- แบกฮักคืนหวังปิ๊กตี้เก่า
- พอเจอะนงเยาว์ ความเศร้าเริ่มหาย
- หากว่านวลน้องสาวพะเยาไม่หน่าย
- ตัวอ้ายคนจนจะขอฝากใจกาย
- มอบให้นายนวลนาง ตอนฟ้าสางที่พะเยา
- เจ้าบอกฮื้ออ้ายนี้ลืมเขา
- แล้วมาแอ่วพะเยาจะเอาใจจ้วยอ้าย
- สาวฮิมกว๊านฮักแต๊บ่หน่าย
- บ่เหมือนสาวเจียงฮาย ตี้ฮักง่ายหน่ายเร็ว
- โอ้ นาย น้องนาง ฟ้าคงจะสาง หากได้นางปลอบใจ
- แบกฮักคืนหวังปิ๊กตี้เก่า
- พอเจอะนงเยาว์ ความเศร้าเริ่มหาย
- หากว่านวลน้องสาวพะเยาไม่หน่าย
- ตัวอ้ายคนจนจะขอฝากใจกาย
- มอบให้นายนวลนาง ตอนฟ้าสางที่พะเยา
Komen 0