Pu Tao
ลืมตามาชำเลืองดูโลก
- ลืมตามาชำเลืองดูโลก
- เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา
- หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว
- กว่าจะได้ขบเขี้ยว
- ก็ย่างวัยชรา
- ฟันฟางจนจะหักหมดปาก
- ตามัวจนจะมองไม่เห็น
- ริ้วรอยของความลำเค็ญ
- อยู่ที่เส้นเอ็นปูดโปน
- คำนึงถึงคนเฒ่าคนแก่
- เมื่อครั้งเป็นพ่อแม่
- ยังเลี้ยงดูลูกน้อย
- อดออมวันละนิดละหน่อย
- เก็บสิบเป็นร้อย
- ส่งลูกน้อยเล่าเรียน
- หวังเพียงเพื่อลูก ๆ เติบโต
- ได้เป็นผู้มีการศึกษา
- หนทางในภายภาคหน้า
- เป็นเจ้าคนนายคน
- ผู้เฒ่าเอย
- จนเนื้อหนังหย่อนยาน
- ถ้าสมบัติมโหฬาร
- ลูกหลานมาเอาใจ
- นะผู้เฒ่าเอย
- จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
- ถ้าสมบัติมากล้น
- ยังพอมีคนเอาใจ
- ผู้เฒ่าเอย
- จนเนื้อหนังหย่อนยาน
- ถ้าสมบัติมโหฬาร
- ลูกหลานมาเอาใจ
- นะผู้เฒ่าเอย
- จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
- ถ้าสมบัติมากล้น
- ยังพอมีคนเอาใจ
- ใครเลยเคยคิดถึงผู้เฒ่า
- ที่เส้นผมหงอกขาว
- และดวงใจอาดูร
- ค้ำจุนจนลูกหลานเติบใหญ่
- ต่างตอบแทนน้ำใจ
- เพียงรดน้ำดำหัว
- สังคมทวีความดิ้นรน
- สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว
- คนเฒ่าที่ฟันหักตามัว
- กลัวไม่มีคนไปเผา
ความเห็น 1
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘