เจ็บ... และชินไปเอง
และมันจะไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- และมันจะไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียน อยู่ทุกๆวันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
- คนเราไม่เห็นต้องมีเหตุผลว่าเรารักกัน เพราะอะไร
- ดอกไม้ที่แย้มที่บานไม่มีใครถาม ว่าทำไม
- แต่เมื่อคนเราต้องเลิกต้องลา
- ดอกไม้โรยราเป็นเพราะอะไร
- มีคำถามมากมาย ที่ยังค้างใจ
- และมันจะไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียน อยู่ทุกๆวันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
- ที่จริงก็รู้คนเราเกิดมาเพื่อการร่ำลา สักวันหนึ่ง
- วันที่ดอกไม้จะต้องโรยรา มันคงต้องมาถึง
- แต่ฉันไม่เคยเข้าใจสักที
- เมื่อภาพดีๆยังคงตราตรึง
- มันยากเกินไป ที่จะเสียมัน
- และมันจะไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียน อยู่ทุกๆวันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
- แค่เพียงช่วงหนึ่งที่ใจ ฉันนั้นได้มีเธอ
- ต่อเติมเรื่องราวมากมายในชีวิตฉัน
- ความรัก คงอยู่เสมอ แม้ต้องพรากจากกัน
- ลึกๆ ภายในของหัวใจ
- ถึงแม้จะนานเท่าไร เธอยังจะอยู่ตรงนั้น
- ไม่มีใคร ทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆวันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง
- ฉันไม่มีวันจะหยุด รักเธอได้เลย
評論 0