กอดความเจ็บช้ำ
ให้ตัวเองกอดความเจ็บช้ำ
- ให้ตัวเองกอดความเจ็บช้ำ
- ที่ฉันต้องเจอกับความผิดหวัง
- ตลอดมา
- ให้น้ำตามันได้รินไหลออกมา
- ให้หัวใจกลับมาอีกครั้งงง
- ทนไม่ไหว ไม่รู้ต้องไปทางใด
- นานเท่าไหร่ ฉันถึงจะเข้าใจ
- ใจที่ล้า ไม่นานก็คงสลายหายไป
- ในสิ่งที่ฉันต้องเจอ ทรมาณ
- ยังบอกตัวเองว่ามันแค่เมื่อวาน
- มองไปก็เหมือนว่าคงไม่มีทาง
- ที่ฉันจะเข้าใจ
- ให้ตัวเองกอดความเจ็บช้ำ
- ที่ฉันต้องเจอกับความผิดหวัง
- ตลอดมา
- ให้น้ำตามันได้รินไหลออกมา
- ให้หัวใจกลับมาอีกครั้งงง
- ทนไม่ไหว ไม่รู้ต้องไปทางใด
- นานเท่าไหร่ ฉันถึงจะเข้าใจ
- ใจที่ล้า ไม่นานก็คงสลายหายไป
- ในสิ่งที่ฉันต้องเจอทรมาณ
- ยังบอกตัวเองว่ามันแค่นิทาน
- มองไปก็เหมือนว่าคงไม่มีทาง
- ที่ฉันจะหลุดพ้น
- ให้ตัวเองกอดความเจ็บช้ำ
- ที่ฉันต้องเจอกับความผิดหวัง
- ตลอดมา
- ให้น้ำตามันได้รินไหลออกมา
- ให้หัวใจกลับมาอีกครั้งงง
- และฉันต้องอยู่กับสิ่งนั้นน
- แต่ฉันต้องอยู่กับสิ่งนั้นที่เธอบอก
- ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บช้ำสักเท่าไร
- แต่ฉันยังกอดกับสิ่งนั้นไว้ตลอด
- ถึงแม้ว่ามันต้องปวดร้าว
- คงผ่านไปสักวัน
Komentar 0