ไฟกับตะวัน
คืนที่เรายืนมองฟ้าด้วยกัน
- คืนที่เรายืนมองฟ้าด้วยกัน
- บอกฉัน จะจับมือกันเรื่อยไป
- จะไม่คิดเกรงกลัว
- กับหนทางไกล
- จะให้ฉันเป็นไฟส่องทาง
- ความมืดมัวอ้างว้าง
- นั้นเธอ ไม่หวั่นไหว
- เดินผ่านกลางคืนมาถึงกลางวัน
- กลับหัน สะบัดมือเดินหนีไป
- เมื่อเธอพบตะวัน
- ส่องแสงแรงไกล
- ก็เลยทิ้งดวงไฟส่องทาง
- เธอไม่กลัวอ้างว้าง
- จึงจากฉันไป
- ไฟ กับประกายของแสงตะวัน
- ฉันจึงไม่สงสัย
- เธอย่อมจะโยนดวงไฟ
- และคงไม่คิดกลับคืน
- กัดฟันฝืนใจทน เหตุผลเธอมี
- เจ็บคราวนี้จะยอมข่มใจ
- มองภาพเธอเดินหาย
- ไปจากสายตา
- เดิน ผ่านกลางคืนมาถึงกลางวัน
- กลับหัน สะบัดมือเดินหนีไป
- เมื่อเธอพบตะวันส่องแสงแรงไกล
- ก็เลยทิ้งดวงไฟส่องทาง
- เธอไม่กลัวอ้างว้าง จึงจากฉันไป
- กัดฟันฝืนใจทน เหตุผลเธอมี
- เจ็บคราวนี้จะยอมข่มใจ
- มองภาพเธอเดินหาย
- ไปจาก สายตา
ความเห็น 2
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีดีด้วยครับ ลุงแดง
เพราะจังเลยค่ะพี่ชอบมากเพลงนี้