แสงสี
สายตาชำแลงเหลือบมอง
- สายตาชำแลงเหลือบมอง
- จ้องใบประกาศ
- คืนนี้เราไปเทศกาล
- งานวัดกันดีไหม
- แสงสี
- ที่ตระการตา
- มันตื่นตาตื่นใจ
- ให้ขนลุกชูชัน
- อยากจะขึ้นชิงช้าสวรรค์
- แล้วปาโป่ง
- ตกปลา
- คงน่าสำราญ
- หันไปเจอม้าหมุน
- และอยากเล่นสุดๆก็เลยวิ่งไป
- แต่พอหันกลับมาอีกครั้ง
- พ่อแม่ฉันหายไปแล้วตอนนี้
- ฉันได้แต่ยืนสับสน
- และน้ำตาร่วงหล่น
- มืดมนสิ้นดี
- แต่สักพักคุณลุงท่าทางใจดี
- เดินตรงเข้ามาทางนี้
- ฉันต้องทำอย่างไร
- พ่อแม่ฉันสอน
- ว่าอย่าคุยกับคนแปลกหน้า
- แล้วนั่นลุงจะทำอะไร
- เขาหยิบมือฉันไปคว้า
- ปากบอก
- ว่าจะพาตัวฉันกลับบ้าน
- มันไม่จริง
- มันไม่จริง
- สุดท้ายก็เป็นขอทาน
- Woah woah
- ผ่านไปปีกว่า
- ฉันอยู่บนสะพานลอย
- ยกมือไหว้หงอยๆ
- จิตใจบอบช้ำ
- แต่มองเห็นผู้คน
- ที่เดินเข้ามากลุ่มใหญ่
- ในหัวเริ่มคิดแผนการ
- รอจังหวะประจวบเหมาะ
- แล้ววิ่งฝ่าผู้คน
- ไปจากตรงนี้
- วิ่ง
- ฉันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต
- ไม่สนใจสุ้มเสียง
- สิ่งใดที่อยู่ข้างหลัง
- ฉันวิ่ง
- วิ่งไป
- โดยไม่สนปลายทาง
- ว่าจะเจอสิ่งใด
- สุดท้ายก็ได้มาเจอ
- กับเทศกาลงานวัดอีกครา
- อดีตกาล
- ในรัตติกาล
- เป็นประสบการณ์
- ในยามวิกาล
- เมื่อตอนที่ฉันถูกพรากลาจาก
- ยังภาวนา
- ให้ปาฎิหารย์
- ไม่เจือและจาง
- ไม่อันตธาน
- หายไปจากชีวิต
- และในไม่ช้าก็ได้มาพบ
- ในเทศกาลในงานรื่นเริง
- ในงานบันเทิงอันแสนโศกนี้
- คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย
- ความเป็นจริงไม่ใช่เลย
- คำเฉลยเหล่านั้น
- โอ
- ช่างโศกา
- ช่างเวทนา
- เมื่อในสายตาที่พร่าจาง
- สะท้อนเงา
- ไออุ่นที่มันช่างดูเยือกเย็น
- จากคนที่เคยเข้าใจว่าสวยงาม
- โอ
- กลับซีดจาง
- ถูกแทนด้วยความเข้าใจ
- ที่มันช่างโหดร้าย
- โอ้หัวใจ
- แตกสลาย
- โอว
- กี่หมื่นล้านเศษ
- ความทรงจำที่เคยเก็บ
- ถูกรอยยิ้มแห่งความจริง
- ขยี้จนแหลกเหลว
- ไม่เข้าใจ
- ไม่เข้าใจ
- เหตุใดน้ำตาจึงไหลริน
评论 2
เพราะๆเท่ๆสนุกสนานครับ
น้องอาร์หายไปเลย