ความเยาว์
ฉันเขียนเพลงนี้เมื่อ
- ฉันเขียนเพลงนี้เมื่อ
- ฉันอายุยี่สิบแปด
- ความเก่งที่
- ฉันพอมีคือจําเรื่องแปลก
- แต่แปลกแค่ไหนก็ตามไม่ทัน
- เรื่องแปลกใหม่ๆ
- ที่ฉันเจอทุกนาที
- มีใครสักคนบอก
- ฉันเมื่อตอนสิบขวบ
- ว่าการเติบโตจะทําให้
- ฉันเจ็บปวด
- ฉันจําวันนั้นได้เป็นอย่างดี
- แต่ใครคนนั้น
- ไปไหนไม่รู้ตอนนี้
- หนังสือเรียนอาจสอนให้คิด
- แต่ไม่มีใครสอนให้ใช้ชีวิต
- จึงไม่รู้เลยว่า
- ฉันต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่
- ถึงจะใช้ชีวิตได้ดี
- และดูเหมาะสมเสียที
- เพราะฉันกําลังหลงทาง
- ในเขาวงกตอันใหญ่
- ที่ชื่อว่าโลกใบนี้
- เคยนึกว่า
- ฉันเข้าใจชีวิตทุกอย่าง
- เวลาผ่านไปกลับกลาย
- ไม่รู้สักอย่าง
- มีเพียงความคิดวัยเด็กของฉัน
- ที่เชื่อว่า
- ฉันจะไปได้ดีสักทาง
- แต่ซ้ายหรือขวาทางไหน
- ฉันก็ไม่ชัวร์
- กลับหลังไม่ได้และตรงไปฉันก็กลัว
- ทุกคําแนะนําคือป้ายนําทาง
- ที่ชี้ไปกี่ทิศทาง ก็ล้วนมืดมัว
- วินาทีผ่านไปทุกวัน
- ความเยาว์ในใจฉันยังคงมีหวัง
- แต่ไม่รู้เลยว่า
- ฉันต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่
- ถึงจะใช้ชีวิตได้ดี
- และดูเหมาะสมเสียที
- เพราะฉันกําลังหลงทาง
- ในเขาวงกตอันใหญ่
- ที่ชื่อว่าโลกใบนี้
- เด็กห้าขวบคนหนึ่งมีคําถาม
- ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อสิ่งใด
- วันเวลาผ่านไป
- เด็กคนนั้นยังไม่ได้คําตอบ
- จึงไม่รู้เลยว่า
- ฉันต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่
- ถึงจะเริ่มเข้าใจ
- ทุกความเป็นไปในทุกวันนี้
- ไม่รู้ว่า
- ฉันควรจะทําอย่างไรต่อใครเมื่อไหร่
- ให้ฉันได้อยู่อย่างถูกที่ถูกทางด้วยดี
- และไม่รู้เลยว่า
- ฉันต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่
- ถึงจะใช้ชีวิตได้ดี
- และดูเหมาะสมเสียที
- เพราะฉันกําลังหลงทาง
- ในเขาวงกตอันใหญ่
- ที่ชื่อว่าโลกใบนี้
- ฉันเขียนเพลงนี้เมื่อ
- ฉันอายุยี่สิบแปด
- ทุกวันที่ผ่าน
- ฉันไปมีแต่เรื่องแปลก
- แต่แปลกแค่ไหนก็ไม่เป็นไร
- เด็กน้อยคนนั้น
- จะได้ทําความเข้าใจ
- ชีวิตสักที
มาฟังเพลงเดี่ยวของฉันเถอะ!
12 0 6532
12-2 22:22 iPhone 12
Komentar 0