ได้ใหม่ลืมเก่า
คนไม่รู้จักพอ
- คนไม่รู้จักพอ
- ให้ดีเท่าไรก็คงไม่พอใจ
- หรือต้องเสียสิ่งนั้นไป
- ถึงจะเห็นคุณค่าของมัน
- เสื้อตัวเก่าตัวรัก
- แม้จะถูกซักตากแดดร้อยครั้ง
- ก็ยังเป็นตัวนั้น
- ถ้าเธอยังอยากสวมใส่
- ฉันคนเก่าคนเดิม
- ที่เธอเคยชื่นชมวันนั้น
- นับวันคุณค่าของฉันนั้นหมดหายไป
- คำบอกรักที่มันเคยหวาน
- พอพูดนานนานก็จืดจางไป
- และความห่วงใย
- ก็กลายเป็นความน่ารำคาญ
- ของที่เคยใช้
- พอได้ใหม่ก็ทอดทิ้งมัน
- เธอเลยลืมฉัน
- เมื่อตอนมีเขาเข้ามา
- นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า
- นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว
- นี่ใช่ไหมเค้าเรียกกินแห้วหรือขวัดด้งเปล่า
- ตอนรักกันสัญญิงสัญญา
- จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา
- สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า
- อีกแล้ว
- ฉันคนเก่าคนเดิม
- ที่เธอเคยชื่นชมวันนั้น
- นับวันคุณค่าของฉันนั้นหมดหายไป
- คำบอกรักที่มันเคยหวาน
- พอพูดนานนานก็จืดจางไป
- และความห่วงใย
- ก็กลายเป็นความน่ารำคาญ
- ของที่เคยใช้
- พอได้ใหม่ก็ทอดทิ้งมัน
- เธอเลยลืมฉัน
- เมื่อตอนมีเขาเข้ามา
- นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า
- นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว
- นี่ใช่ไหมเค้าเรียกกินแห้วหรือขวัดด้งเปล่า
- ตอนรักกันสัญญิงสัญญา
- จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา
- สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า
- อีกแล้ว
- นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า
- นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว
- นี่ใช่ไหมเค้าเรียกกินแห้วหรือขวัดด้งเปล่า
- ตอนรักกันสัญญิงสัญญา
- จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา
- สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า
- อีกแล้ว
4443
20 0 4443
2023-5-10 12:08 OPPOCPH2083
Komen 0