แม่สาย
ฟากฟ้ายามเย็น เห็นแสงรำไร
- ฟากฟ้ายามเย็น เห็นแสงรำไร
- อาทิตย์จะลับโลกไป พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา
- หมู่มวลวิหค เหินลมอยู่กลางเวหา
- จะหลับคืนสู่ชายคา ชายป่าคือแหล่งพักพิง
- แต่น้องนางไยไม่เห็นกลับมา
- จากไปตั้งหลายปีกว่า
- ท้องนาบ้านเราเหงาจัง
- ลมหนาวพัดโบก โยกเรือนจนคล้ายจะพัง
- ผู้เฒ่าตายายลงนั่ง
- เหม่อรอด้วยใจเลื่อนลอย
- นก น้อย จากท้องนา ราคาถูก
- เธอเป็นลูก ที่ถูกพ่อแม่ขายไป
- กตัญญูบิดา มารดา ปานใด
- แม่สาย จากเมือง เชียงฮาย
- ต้องไปสู่สังคมทราม
- เมื่อรู้สึกตัวก็สายเกินไป
- หมื่นพันที่เธอผ่านชาย
- หัวใจเธอจึงเย็นชา
- สังคมกระหน่ำ ซ้ำสองเธอต้องติดยา
- ไม่คิดหวนคืนบ้านนา ปรารถนา เพียงยาเมา
- ผู้เฒ่าล้มป่วย คนช่วยไปบอก
- เธอจึงจากเมืองบางกอก
- หวังไปให้ทันเวลา
- เอายาไปฝาก เอาหมาก เอาพลูเสื้อผ้า
- แม่สายที่เธอจากมา
- เหมือนวาจาว่าสายเกินไป
- นกน้อย กลับมาแค่ทันพระสวด
- ใครเล่าเจ็บปวด
- รวดร้าวเท่าสาวเมืองเหนือ
- สังคมเมืองไทย ใครฟังเขาคงไม่เชื่อ
- ขายกินหมดแล้วเอื้องเหนือ
- ให้กับชายที่อู้บ่จ้าง
Komen 0