20 ตุลา
เพราะแรงกดดันของคำบอกลา
- เพราะแรงกดดันของคำบอกลา
- ฉันจึงต้องมาร้องเพลง
- ถ้าใครได้ยินถ้าใครได้ฟัง
- นี่คือเสียงเพลงสุดท้ายฉันเอง
- เหตุเพราะฝนในเดือนตุลา
- ที่พาฉันไป
- ในโลกที่แสนวังเวง
- เมื่อฉันกำลังคุกเข่า
- เพื่อขอทำให้รักเรา
- เป็นอย่างเธอฝัน
- แต่เธอนั้นหันมองที่ฉัน
- ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
- ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
- ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
- และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
- เฉยเกินกว่าชา
- ไหลรินออกมา
- น้ำตาที่มีข้างใน
- ช้ำเกินแสดง
- หัวใจหมดแรง
- เมื่อเธอไร้ซึ่งเหตุผลข้อใด
- ก่อนหน้าฝนในเดือนตุลา
- เธอพาฉันไป
- ในโลกที่สวยดังเพลง
- และพูดคำให้ฉันจำ
- เหมือนคำให้สัญญา
- ว่าอย่าไปจากเธอ
- แต่เธอนั้นจ้องมองที่ฉัน
- ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
- ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
- ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
- และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
- ดังกระสุน
- ฝังกลางอกฉัน
- ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
- ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา
- ต้องพาร่างตัวเองกลับมา
- เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
- หากคนไหนบังเอิญมาได้ยินและได้ฟัง
- ฝากเพลงนี้ให้คนสองคนฟังดังๆ
- คนที่เขานั้นยังไม่รู้ว่าชีวิตที่เขาให้มาได้พัง
- บอกว่ารักเขาฝากขอโทษเขาที่ฉันห้ามตัวเองไม่ทัน
- เธอคนนั้นจ้องมองที่ฉัน
- ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
- ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา
- ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
- และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
- ดังกระสุน
- ฝังกลางอกฉัน
- ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
- ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา
- ต้องพาร่างตัวเองกลับมา
- เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
- และสุดท้ายเรื่องราวเหล่านั้น
- หากไม่ถึงเธอคนที่ตั้งใจ
- เมื่อไร้สิ้นแสงในเดือนตุลาหากว่าฉันไม่คืนกลับมา
- โปรดจงรู้หนึ่งชีวิตจบสิ้นไป
- ตอนนั้น ตัวฉัน
- กับแหวนวงนั้น
- ที่ตรงนั้น
Komentar 1
ขอ แป๊ะอย่าร้อง ด้วย ครัย