หัวใจทศกัณฐ์
ฉันก็มีหัวใจ
- ฉันก็มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- วันที่ถูกทิ้งก็มีน้ำตา
- และยังหวั่นไหวกับคำร่ำลา
- มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- ยิ่งคิดถึงยิ่งทำให้เพ้อ
- ยิ่งพบเจอยิ่งทำให้มีน้ำตา
- ฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้า
- เวลาที่มีความสุข
- ฉันมีน้ำตาอยู่นองหน้า
- เวลาที่ฉันต้องทนทุกข์
- เวลาสนุกฟังมุกตลกฉันเอง
- ก็ยังหัวเราะออกมา
- เมื่อยามมีไข้หรือไม่สบาย
- ฉันเองก็ยังต้องกินยา
- ไม่เคยชินชา
- กับความรู้สึกเมื่อเสียใจ
- ทุกครั้งยังมีน้ำตา
- กับคำร่ำลา
- กับความรักที่เสียไป
- เหมือนกับใครใคร
- มิได้แตกต่างใดใด
- ฉันมีรอยยิ้ม
- ฉันมีน้ำตาฉันเองก็มีหัวใจ
- ฉันก็มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- วันที่ถูกทิ้งก็มีน้ำตา
- และยังหวั่นไหวกับคำร่ำลา
- มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- ยิ่งคิดถึงยิ่งทำให้เพ้อ
- ยิ่งพบเจอยิ่งทำให้มีน้ำตา
- เมื่อฉันหยิบยื่นหัวใจหวังไว้
- ให้เธอมาดูแล
- เธอกลับเอาโยนออกไปให้ไกล
- ไม่เคยสนใจไม่เคยแคร์
- ใช้เท้าขยี้ดูถูกรังเกียจเดียดฉันท์
- ทำเหมือนฉันร้องไห้
- ไม่เป็นทั้งทั้งที่ฉันก็เจ็บเหมือนกัน
- เหมือนกับทศกัณฐ์
- ถึงแม้จะเป็นพญายักษ์
- แต่ก็ยังมีหัวใจ
- เอาไว้เจ็บเอาไว้รัก
- และอยากให้เธอได้รู้
- ถึงแม้ว่าเธอไม่สนใจ
- ฉันมีรอยยิ้ม
- ฉันมีน้ำตาฉันเองก็มีหัวใจ
- ฉันก็มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- วันที่ถูกทิ้งก็มีน้ำตา
- และยังหวั่นไหวกับคำร่ำลา
- มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- ยิ่งคิดถึงยิ่งทำให้เพ้อ
- ยิ่งพบเจอยิ่งทำให้มีน้ำตา
- อันตัวเรานั่นคือทศกัณฐ์
- พระราชาแห่งกรุงลงกา
- เอิงเงิงเงยไม่เก่งภาษา
- เจรจา ให้ไพเราะ เท่าไรนัก
- ข้าไม่เคยจะร้องเพลงแร็ปหรือรู้จัก
- ข้าไม่เคยจะร้องเพลงร็อกถ้าจะรัก
- ร้องเป็นเพียงก็แต่จะเอิงเงิงเงย
- ที่เธออาจมองดูว่ามันเชย
- ฉันก็มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- วันที่ถูกทิ้งก็มีน้ำตา
- และยังหวั่นไหวกับคำร่ำลา
- มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- ยิ่งคิดถึงยิ่งทำให้เพ้อ
- ยิ่งพบเจอยิ่งทำให้มีน้ำตา
- ฉันก็มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- วันที่ถูกทิ้งก็มีน้ำตา
- และยังหวั่นไหวกับคำร่ำลา
- มีหัวใจ
- ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป
- ยิ่งคิดถึงยิ่งทำให้เพ้อ
- ยิ่งพบเจอยิ่งทำให้มีน้ำตา
- ฉันเองก็มีหัวใจ
- ฉันเองก็มีหัวใจ
- ฉันมีรอยยิ้ม ฉันมีน้ำตา
- ฉันเองก็มีหัวใจ
ความเห็น 0