ปล่อย
ใครจะชิงใครจะชังมันก็ช่างหัวเขา
- ใครจะชิงใครจะชังมันก็ช่างหัวเขา
- แค่ตัวเรารู้เราช่างเค้าประไร
- ใครจะชักใครจะแช่งใคร
- จะแกล้งใครจะหยัน
- ก็ให้ช่างหัวมันก็ให้ปล่อยเค้าไป
- ใครจะชมใครจะเชิด
- ว่าประเสริฐเลิศหรู
- ตัวเรารู้เราอยู่ปล่อยเค้าชมไป
- ใครจะรักใครจะเกลียดใครจะเสียด
- ใครจะสีก็เรารู้ตัวดีปล่อยเค้าทำไป
- เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย
- เอาอะไรมากมายในความอนัตตา
- โลภไปทำไมช่วงชิงแข่งขัน
- สุดท้ายเหมือนกันต้องไปป่าช้า
- จะเอาอะไรแค่รักโลภโกรธหลง
- ไม่มีความมั่นคงบนกิเลสตัณหา
- เกิดแก่เจ็บตายใยจะไปยึดมั่น
- สรรพสังขารล้วนอนิจจา
- ปล่อยวางมันเสีย
- ทุกโขติณณา
- ใครจะเมินใคร
- จะมองใยจะต้องไหวหวั่น
- ใครจะใส่ร้ายกันใยจะต้องสนใจ
- ใครจะดีใคร
- จะเลวมันก็เรื่องของเขา
- ใครจะนินทาเราใยจะต้องทุกข์ใจ
- ใครจะล้อใคร
- จะด่าใยจะต้องว่าตอบ
- ใครไม่สนใคร
- ไม่ชอบใยจะต้องใส่ใจ
- ใครจะคิดใส่ความใยจะต้องวุ่นจิต
- หากตัวเราไม่ผิดจะไปคิดทำไม
- เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย
- ประดุจดังต้นไม้ล้มทับโลกา
- หมดลมเมื่อไรหาประโยชน์ใดเล่า
- ล้วนต้องถูกเผาหามไปป่าช้า
- ชีวิตยังมีสร้างความดีไว้เถิด
- ได้ไม่เสียชาติเกิด
- ได้ไม่ต้องอายหมา
- อันว่าความตาย
- คือสัจธรรมความเที่ยง
- สิ้นสรรพสำเนียงเน่าเหม็นขึ้นมา
- จะเอาอะไร
- จะเอาอะไรกันนักหนา
Bình luận 0