Servant of Evil
หากว่าเธอคือเจ้าหญิง
- หากว่าเธอคือเจ้าหญิง
- ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา
- แม้กำเนิด เกิดร่วมมา
- แต่ชะตาพาให้แปรผัน
- ดุจดังใครขีดขังไว้
- ให้ป้องภัยแค่เธอผู้นั้น
- มิได้หวั่น บาปร้ายมาร
- ฉันยินยอม
- พร้อมเพื่อเธอ
- ยามลืมตา
- สองเราเหมือนดังแสงเทียนสว่างสร้างความหวัง
- เสียงก้องของระฆัง
- ประหนึ่งว่าเป็นดังคำที่ให้พร
- ครั้งกระนั้น
- เพราะเพียงผู้ใหญ่
- ดื้อดึงกันไปไม่ยินยอม
- ผลย้อนส่ง
- ตกที่พวกเรา
- ถูกแยกทาง
- ต่างกันเป็นสอง
- ใต้แผ่นฟ้ากว้างไกล
- ไม่ว่าสรรพสิ่งใด
- จะกลับกลายหายไป
- สิ้นสลายไปทั้งหมด
- แต่กระนั้น ฉันคง
- อยู่ปกป้อง เธอเรื่อยไป
- ให้เธอนั้น
- สุขใจและยังยิ้มนั้นก็พอ
- หากว่าเธอคือเจ้าหญิง
- ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา
- แม้กำเนิด เกิดร่วมมา
- แต่ชะตาพาให้แปรผัน
- ดุจดังใครขีดขังไว้
- ให้ป้องภัยเธอผู้นั้น
- มิได้หวั่น บาปร้ายมาร
- ฉันยินยอม
- พร้อมเพื่อเธอ
- หวนถึงครั้ง
- ฉันไปยังแดนข้างเคียงที่สุดจะงามนัก
- ได้พบพักตร์
- สาวงามคนหนึ่งผิวเธอนั้นเนียนผ่องขจี
- เสียงที่แสนนุ่มนวล
- และรอยยิ้มเธอทำให้ใจดวงนี้
- เต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมา
- อาจเป็นรักแต่เมื่อแรกพบ
- ดั่งสวรรค์แกล้งกัน
- ด้วยเจ้าหญิงนั้นเธอต้องการ
- ให้สังหารสาวงามไปให้พ้นหนทางเธอ
- ก็จะทำตามความปรารถนาที่เป็นของเธอ
- แต่ทำไม
- ข้างในสุดจะยั้งให้น้ำตาริน
- หากว่าเธอคือเจ้าหญิง
- ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา
- แม้กำเนิด เกิดร่วมมา
- แต่ชะตาพาให้แปรผัน
- เครื่องเสวย บริยอชนี้
- รสชาติดี ทำมาเพื่อท่าน
- เธอยิ้มให้ด้วยความชื่นบาน
- หัวเราะไป ดูใสซื่อจริง
- มิช้ามินาน
- ถึงกาลที่เราประสบจุดสลาย
- รัฐนั้นร้อน นครซัดส่าย
- ผู้คนตะโกนส่งสำเนียง
- ทุกข์ครั้งนี้
- แม้นเป็นเวรกรรมซ้ำส่งก็คงจะสุดเถียง
- ฉันไม่หวั่น
- แต่อยากขอเพียง
- ให้เรื่องราวสิ้นสุดลงที่ตัวฉัน
- โปรดจงรับเสื้อผ้าเพื่อทรง
- ไม่ประสงค์จะได้กลับคืน
- โปรดจงสวมแม้ต้องกล้ำกลืน
- พลางกายหนีไปให้ไกลห่าง
- อย่ากังวล เพราะหน้าตา
- เราออกจะเหมือนไม่ใช่หรือท่าน
- หากข้าแปลงเป็นเจ้าหญิง
- ใครใครดูไม่รู้แน่นอน
- ในตอนนี้ ข้าคือเจ้าหญิง
- เธอกลายเป็นเช่นผู้โหยหา
- แม้กำเนิด จะเกิดร่วมมา
- แต่ชะตา พาให้แปรผัน
- หากเธอเป็น อสูรร้าย
- ดังที่ใครว่าเธอผู้นั้น
- งั้นฉันคงเป็นเหมือนกัน
- ก็สายเลือดนั้นใช้ร่วมกับเธอ
- ขอฉันเล่าเรื่องราวที่เคยพบผ่านแต่ก่อนกาลนี้
- ยังคงมีนครแห่งหนึ่งที่มีความเลวร้ายครอง
- รู้มั้ย
- ว่าคนแสนใจร้ายที่ได้ปกครองเมืองหมอง
- นั้นคือพี่ ฉันเอง
- จึงบรรเลงเป็นเพลงให้ได้รู้
- ใต้แผ่นฟ้ากว้างไกล
- ไม่ว่าสรรพสิ่งใด
- จะกลับกลายหายไป
- สิ้นสลายไปทั้งหมด
- แต่กระนั้น ฉันคง
- อยู่ปกป้องเธอเรื่อยไป
- ให้เธอนั้น
- สุขใจและยังยิ้มนั้นก็พอ
- หากว่าเธอคือเจ้าหญิง
- ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา
- แม้กำเนิด เกิดร่วมมา
- แต่ชะตาพาให้แปรผัน
- เพียงได้เจอเธออีกสักครั้ง
- ไม่ต้องการอะไรมากกว่านั้น
- ถึงตอนนั้นพวกเรา ไว้มา
評論 2
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณนะคะ