ห่างเพียงใด
เฝ้าแต่มองที่เส้นขอบน้ำจนสุดโพ้นฝั่ง
- เฝ้าแต่มองที่เส้นขอบน้ำจนสุดโพ้นฝั่ง
- ทำอย่างนี้ตั้งแต่จำความ
- แม้ไม่รู้เลยว่าทำไม
- ถึงอยากเป็นลูกสาวที่ดีและเชื่อฟัง
- ใจก็ยังพามาที่สายน้ำ
- จะพยายามห้ามเพียงใด
- ทุกเส้นทางที่ค้น
- ทุกแห่งหนที่หา
- จะก้าวเดินดั้นด้น
- ทุกถนนวนมา
- ที่ที่ใจฝันเพ้อ
- เฝ้าแต่คอยชะเง้อ
- ปรารถนาได้ไป
- มองดูเส้นที่ขอบฟ้าจดแผ่นน้ำ
- มันเรียกเรา
- และจะต้องไป อีกไกลเท่าไร
- แค่เพียงลมที่มันโหม
- บนแผ่นน้ำยังคอยช่วยเรา
- ก็คงเข้าใจ
- สุดจะคาดและเดาว่าเราต้องไปไกลเพียงใด
- ก็รู้ ใครต่อใครอาศัยอยู่ทั่วเกาะ
- แสนสุขสันต์ด้วยกันอย่างที่เห็น
- ทุกๆ เรื่องราบรื่นดังใจ
- รู้ดีทุกคน
- ล้วนแต่มีสิ่งที่เหมาะสม
- อย่างที่แต่ละคนเป็น
- และฉันก็มีหน้าที่ทำไป
- เป็นผู้นำพี่น้อง
- ไปสู่ความดีงาม
- เกินจะสุขใจปอง
- ก็แค่เราทำตามทั้งที่ใจเรียกร้อง
- ได้แต่คอยเฝ้าถาม
- ก็ไม่รู้ทำไม
- มองดูแสงที่สะท้อนบนแผ่นน้ำ
- ช่างวับตา
- จะส่องแสงไป
- ให้ลึกเท่าไร
- และดูเหมือนมันจะเรียกให้ไปตาม
- ก็จงรีบมา
- ฉันเข้าใจ
- ถ้าข้ามเลยไปจะได้พบอะไร
- เมื่อเส้นที่ขอบฟ้าจดแผ่นน้ำ
- มันเรียกเรา
- และจะต้องไป
- อีกไกลเท่าไร
- แค่เพียงลมที่มันโหม
- บนแผ่นน้ำยังคอยช่วยเรา
- ก็คงเข้าใจ
- ว่าห่างเพียงใด
评论 1
ไพเราะครับ
