มปร.(From "One Year 365 วัน บ้านฉัน บ้านเธอ")
ก็คงต้องพอ
- ก็คงต้องพอ
- เเละไม่ขอให้ใครเจ็บกว่านี้
- มันคงจะดี
- ถ้าหากเป็นฉันก็พร้อมจะไป
- อาจจะมีน้ำตา
- ที่กลั้นเอาไว้เเทบไม่ไหว
- เเม้ว่ามันต้องฝืนก็ไม่เป็นไร
- น่าจะรู้ทำไมฉันไม่คิดเลย
- ขอโทษที่ฉัน
- ไม่รู้มันจะเป็นครั้งสุดท้าย
- จากนี้ จะไม่ทำให้วุ่นวาย
- ให้ฉันเป็นคนทำใจง่ายกว่า
- ไม่เป็นไร
- คนที่มีน้ำตาใครสักคนที่ควรจะไป
- ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
- ไม่เป็นไร ขอยืนมองดูเธอที่ไกลๆ
- เเละไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
- เธอยังเป็นคนสำคัญ
- ไม่เป็นไร
- เเม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ
- ฉันจะทรมาน
- เเต่ยินดีที่จะยอมรับมัน
- ไม่เป็นไร
- ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
- จะไม่ครอบครองไม่เรียกร้องใดๆ
- นอกจากขอให้เธอโชคดี
- ถ้ามีสักทาง
- ที่ไม่ทำให้ใครสักคนต้องเสียใจ
- ฉันไม่เห็นมันเลย
- ใครที่รู้ช่วยบอกกับฉันได้ไหม
- อาจจะมีน้ำตา เมื่อถึงเวลาที่ต้องไป
- เเม้ว่ามันต้องฝืนก็ไม่เป็นไร
- น่าจะรู้ทำไมฉันไม่คิดเลย
- ขอโทษที่ฉันไม่รู้มันจะเป็นครั้งสุดท้าย
- จากนี้ จะไม่ทำให้วุ่นวาย
- ให้ฉันเป็นคนทำใจง่ายกว่า
- ไม่เป็นไร
- คนที่มีน้ำตาใครสักคนที่ควรจะไป
- ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
- ไม่เป็นไร ขอยืนมองดูเธอที่ไกลๆ
- เเละไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
- เธอยังเป็นคนสำคัญ
- ไม่เป็นไร เเม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ
- ฉันจะทรมาน เเต่ยินดีที่จะยอมรับมัน
- ไม่เป็นไร ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
- จะไม่ครอบครองไม่เรียกร้องใดๆ
- นอกจากขอให้เธอโชคดี
- ไม่เป็นไร
- คนที่มีน้ำตาใครสักคนที่ควรจะไป
- ดีที่สุดก็ควรเป็นฉัน
- ไม่เป็นไร ขอยืนมองดูเธอที่ไกลๆ
- เเละไม่ว่าวันนี้ถึงเมื่อไร
- เธอยังเป็นคนสำคัญ
- ไม่เป็นไร เเม้ว่าความเป็นจริงในหัวใจ
- ฉันจะทรมาน เเต่ยินดีที่จะยอมรับมัน
- ไม่เป็นไร ฉันคิดถึงความสุขของเธอก่อน
- จะไม่ครอบครองไม่เรียกร้องใดๆ
- นอกจากขอให้เธอโชคดี
- นอกจากขอให้เธอโชคดี
- นอกจากขอให้เธอโชคดี
- ขอให้เธอโชคดี
評論 0