วังวน
เพราะมีความรัก
- เพราะมีความรัก
- ฉันเลยเป็นคนที่อ่อนแอ
- ต้องพบกับความพ่ายแพ้
- ที่วนเวียนซ้ำอย่างทุกข์ทน
- ทุกครั้งมันคอยตอกย้ำ
- เจ็บแล้วไม่จำไม่ใช่คน
- ถ้าต้องการหลุดจากวังวน
- ต้องไม่ยอมทนอยู่อย่างนี้
- จะเลิกเอาใจไปรัก
- คนที่ไม่รักเรา
- จะเลิกเอาใจ
- ไปทิ้งให้เจ็บให้ปวดร้าว
- เพราะทำดีเท่าไหร่
- ก็ได้เพียงความว่างเปล่า
- ถ้าหากทุ่มเทให้คน
- ที่ไม่มีหัวใจ
- จะต้องเป็นคนเข้มแข็ง
- ต่อจากนี้ไป
- จะเลิกเป็นคนอ่อนไหว
- ให้คนที่ทำร้ายกัน
- แต่คิดจะลืมเท่าไหร่
- กลับไม่เคยลืมสักวัน
- มันไม่เข้าใจทำไม
- สุดท้ายก็ยังไปรักเธอ
- เพราะว่าเธอคนนี้
- ที่มีให้เพียงความผิดหวัง
- เคยเสียน้ำตากี่ครั้ง
- หัวใจก็ยังให้อภัย
- ทุกครั้งมันเป็นคำถาม
- เจ็บนี้จะนานถึงเมื่อไหร่
- ถ้าไม่ยอมตัดขาดเธอไป
- ต้องเจ็บวนไปอยู่อย่างนี้
- จะเลิกเอาใจไปรัก
- คนที่ไม่รักเรา
- จะเลิกเอาใจ
- ไปทิ้งให้เจ็บให้ปวดร้าว
- เพราะทำดีเท่าไหร่
- ก็ได้เพียงความว่างเปล่า
- ถ้าหากทุ่มเทให้คน
- ที่ไม่มีหัวใจ
- จะต้องเป็นคนเข้มแข็ง
- ต่อจากนี้ไป
- จะเลิกเป็นคนอ่อนไหว
- ให้คนที่ทำร้ายกัน
- แต่คิดจะลืมเท่าไหร่
- กลับไม่เคยลืมสักวัน
- มันไม่เข้าใจทำไม
- สุดท้ายก็ยังไปรักเธอ
- จะเลิกเอาใจไปรัก
- คนที่ไม่รักเรา
- จะเลิกเอาใจ
- ไปทิ้งให้เจ็บให้ปวดร้าว
- เพราะทำดีเท่าไหร่
- ก็ได้เพียงความว่างเปล่า
- ถ้าหากทุ่มเทให้คน
- ที่ไม่มีหัวใจ
- จะต้องเป็นคนเข้มแข็ง
- ต่อจากนี้ไป
- จะเลิกเป็นคนอ่อนไหว
- ให้คนที่ทำร้ายกัน
- แต่คิดจะลืมเท่าไหร่
- กลับไม่เคยลืมสักวัน
- มันไม่เข้าใจทำไม
- สุดท้ายก็ยังไปรักเธอ
Comment 0