ภวังค์จิต
กาสะลองร่วงหล่นพื้น
- กาสะลองร่วงหล่นพื้น
- วันคืนเนินนาน
- เปลี่ยวเหงาลมหนาวพัดโบกโบย
- โชยกลิ่นรักจากใจอ้าย
- ให้ลอยลมไปหาน้อง
- เพื่อเป็นผ้าฝ้ายมอบไออุ่น
- เฮือนแก้วใดบ่งามเท่าความดี
- ที่ตัวน้องมีให้อ้ายนั้นมันงามล้ำ
- บ่มีเพชรพลอยไพลินจินดาคำ
- แต่เมื่อมีธรรมนำน้องก็สุขใจ
- ฉันเชื่อว่าเธอยังคงรักกัน
- รักมั่น ไม่เสื่อมสลาย
- ไม่จากไปไหน
- วนเวียนคุ้มภัย
- ในยามทุกข์ยามใจตรม
- ฉันเชื่อว่าเธอคนที่อยู่บนฟ้า
- ทุกกาลเวลา
- เธอไม่จากไปไหน
- ไม่อาจมีสิ่งใด
- จะพลัดพรากใจเราสอง
- แม้ต้องตายจากกัน
- ก็เพียงตัวใช่หัวใจ
- จุตติจุตตัง มรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใดแต่
- ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะพราก
- เราจากการรักโลภ
- โกรธ หลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่
- แม้เรือนร่างโดนลาก
- ด้วยพระสงฆ์ ระทม
- ตรอมตรม
- โศกอารมณ์ใจอาวรณ์
- ฝังจิต คิดหา ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสว
- เป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาว
- เป็นดังอาภรณ์
- รอนแรมเรื่องรักเธอ
- จากไปไกลอีกชาติภพ
- ดวงมอญมันโศกนัก
- อยู่แห่งใดจึงไม่ได้พบ
- บ้านที่เคยมี แปล เคยไกว
- หมอนที่เธอเคยนอน
- เหลือเพียงแค่เท่าธุลี
- จากดุ้นฝืนในกองฟอน
- ภมรกับช่อดอกไม้
- ยังมีเฉาและมีจากกัน
- ความเศร้าความสุขใดใด
- จะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลัง
- ชื่อว่าเธอไม่เคยจากไป
- และอยู่ในความจำฉัน
- จะรักกันคณานับ
- ต่อให้ล่วงลับและดับขันธ์
- ฉันเชื่อว่าเธอยังคงรักกัน
- รักมั่น ไม่เสื่อมสลาย
- ไม่จากไปไหน
- วนเวียนคุ้มภัย
- ในยามทุกข์ยามใจตรม
- ฉันเชื่อว่าเธอคนที่อยู่บนฟ้า
- ทุกกาลเวลา
- เธอไม่จากไปไหน
- ไม่อาจมีสิ่งใด
- จะพลัดพรากใจเราสอง
- แม้ต้องตายจากกัน
- ก็เพียงตัวใช่หัวใจ
- จุตติจุตตัง มรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใดแต่
- ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะพรากเราจากการ
- รัก โลภ โกรธ หลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่แม้เรือนร่าง
- โดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทม ตรอมตรม
- โศกอารมณ์ใจอาวรณ์ ฝังจิต คิดหา
- ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสว
- เป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- จุตติจุตตัง มรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใดแต่
- ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะพรากเราจากการ
- รัก โลภ โกรธ หลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่แม้เรือนร่าง
- โดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทม ตรอมตรม
- โศกอารมณ์ใจอาวรณ์ ฝังจิต คิดหา
- ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสว
- เป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- รอนแรมเรื่องรัก
- เธอจากไปไกลอีกชาติภพ
- ดวงมอญมันโศกนัก
- อยู่แห่งใดจึงไม่ได้พบ
- บ้านที่เคยมี แปล เคยไกว
- หมอนที่เธอเคยนอน
- เหลือเพียงแค่เท่าธุลี
- จากดุ้นฝืนในกองฟอน
- ภมรกับช่อดอกไม้
- ยังมีเฉาและมีจากกัน
- ความเศร้าความสุขใดใด
- จะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลัง
- เชื่อว่าเธอไม่เคยจากไป
- และอยู่ในความจำฉัน
- จะรักกันคณานับ
- ต่อให้ล่วงลับและดับขันธ์
Comments 1
❤️🎉