Pra A-pai Mu Nee
เอ๊ย สายลม
- เอ๊ย สายลม
- โบกโบยพัดมา
- เกลียวคลื่นพลิ้วมา
- กระแทกชายฝั่ง
- เอ๊ย ฟังคล้ายจังหวะจะโคน
- โยก ๆ โยน ๆ เป็นเสียงดนตรี
- ชายหนุ่มนั่งลงริมฝั่ง
- เหมือนภาพความหลังวรรณคดี
- ตัวเขาเหมือนพระอภัยมุณี
- มานั่งเป่าปี่อยู่ที่ริมทะเล
- เป็นเรื่องราวฉุกคิดในใจ
- ว่าปี่พระอภัย
- คงคล้ายปี่หนุ่มคนนั้น
- ถึงวันเวลาจะไกลห่างกัน
- เอ้า วันเวลาจะไกลห่างกัน
- แต่ปี่สองคนนั้น
- ทําจากบ้องไม้ไผ่
- เอ๊ย ก็สังคมในทุก ๆ วัน
- อาทิตย์ถึงจันทร์รึมันก็รกขมอง
- เอ๊ย ก็ต้องหยิบเรื่องราวเบา ๆ
- มาร้องมาเป่าคละเคล้าสําเนียง
- เรื่องราวดําเนินเรื่อยไป
- ปี่พระอภัยทําไมถึงไม่มีเสียง
- เวลาเป่าต้องทําคอเอียง
- ต้องคอยมองเมียงดูทิศทางลม
- ริมทะเลธรรมชาติเป็นใจ
- กอดบ้องไม้ไผ่เจาะเป็นรู ๆ
- เป่าตรงปากจนควันออกหู
- เอ้า เป่าตรงปากจนควันออกหู
- พระอภัยก็ดูเป็นอารมณ์ดี
- เอ๊ย ทําไม
- เอ๊ย เสียงเพลงยั่วเย้าอารมณ์
- ผู้ใหญ่ชื่นชมว่าหมดปัญหา
- เด็กจะได้ปิดหูปิดตา
- จะหมดเวลาไปกับดนตรีกาล
- เฮ้ย ๆ ๆ ๆ
- ก็เสียงเพลงร้องเพื่อชีวิต
- เดี๋ยวเด็กเค้าจะคิดกําเริบเสิบสาน
- เสียอารมณ์การบริหาร
- รับประทานข้าวไม่อร่อย
- ถึงเวลาสังคยานาเมืองไทย
- ผู้หลักมักใหญ่ชอบปิดหูปิดตา
- เอ๊ย จนเด็กต้องพากันเดินคอเอียง
- เอ๊ย เด็กต้องพากันเดินคอเอียง
- ไปจุดตะเกียงเป่าปี่พระอภัย
- เอ๊ย ทําไม ทําไม
เราลองมาฟังกันเลย!
63 4 1
2020-7-25 14:32
Comments 4
Your voice is so stunning
👍👍👍🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
ไพเราะมากครับ
ขออนุญาต😆😆😄😄😄👍🏼
🌷🌹หัวเราะฮึฮึ นะพ่อสุดสาคร