ภวังค์จิต
กาสะลองร่วงหล่นพื้น
- กาสะลองร่วงหล่นพื้น
- วันคืนเนิ่นนานเปลี่ยวเหงา
- ลมหนาวพัดโบกโบย
- โชยกลิ่นรักจากใจอ้าย
- ให้ลอยลมไปหาน้อง
- เพื่อเป็นผ้าฝ้ายมอบไออุ่น
- เฮือนแก้วใดบ่งามเท่าความดี
- ที่ตัวน้องมีให้อ้ายนั้นมันงามล้ำ
- บ่มีเพชรพลอยไพลินจินดาคำ
- แต่เมื่อมีธรรมนำน้องก็สุขใจ
- ฉันเชื่อว่าเธอยังคงรักกัน
- รักมั่นไม่เสื่อมสลาย
- ไม่จากไปไหน
- วนเวียนคุ้มภัยในยามทุกข์ยามใจตรม
- ฉันเชื่อว่าเธอคนที่อยู่บนฟ้า
- ทุกกาลเวลาเธอไม่จากไปไหน
- ไม่อาจมีสิ่งใด
- มาพลัดพรากใจเราสอง
- แม้ต้องตายจากกัน
- ก็เพียงตัวใช่หัวใจ
- จุตติจุตตังมรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใด
- แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะพรากเรา
- จากการรักโลภโกรธหลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่
- แม้เรือนร่างโดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทมตรอมตรม
- โศกอารมณ์ใจอาวรณ์ฝังจิตคิดหา
- ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสวเป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- รอนแรมเรื่องรัก
- เธอจากไปไกลอีกชาติภพ
- ดวงมอญมันโศกนัก
- อยู่แห่งใดจึงไม่ได้พบ
- บ้านที่เคยมีเปล
- เคยไกวหมอนที่เธอเคยนอน
- เหลือเพียงแค่เท่าธุลี
- จากดุ้นฝืนในกองฟอน
- ภมรกับช่อดอกไม้
- ยังมีเฉาและมีจากกัน
- ความเศร้าความสุขใดใด
- จะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลัง
- เชื่อว่าเธอไม่เคยจากไป
- และอยู่ในความจำฉัน
- จะรักกันคณานับ
- ต่อให้ล่วงลับและดับขันธ์
- ฉันเชื่อว่าเธอยังคงรักกัน
- รักมั่นไม่เสื่อมสลาย
- ไม่จากไปไหน
- วนเวียนคุ้มภัยในยามทุกข์ยามใจตรม
- ฉันเชื่อว่าเธอคนที่อยู่บนฟ้า
- ทุกกาลเวลาเธอไม่จากไปไหน
- ไม่อาจมีสิ่งใดจะพลัดพรากใจเราสอง
- แม้ต้องตายจากกันก็เพียงตัวใช่หัวใจ
- จุตติจุตตังมรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใด
- แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะพรากเรา
- จากการรักโลภโกรธหลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่
- แม้เรือนร่างโดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทมตรอมตรม
- โศกอารมณ์ใจอาวรณ์ฝังจิตคิดหา
- ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสว
- เป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- จุตติจุตตังมรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใด
- แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะพรากเรา
- จากการรักโลภโกรธหลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่
- แม้เรือนร่างโดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทมตรอมตรม
- โศกอารมณ์ใจอาวรณ์ฝังจิตคิดหา
- ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสว
- เป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- รอนแรมเรื่องรัก
- เธอจากไปไกลอีกชาติภพ
- ดวงมอญมันโศกนัก
- อยู่แห่งใดจึงไม่ได้พบ
- บ้านที่เคยมีเปล
- เคยไกวหมอนที่เธอเคยนอน
- เหลือเพียงแค่เท่าธุลี
- จากดุ้นฝืนในกองฟอน
- ภมรกับช่อดอกไม้
- ยังมีเฉาและมีจากกัน
- ความเศร้าความสุขใดใด
- จะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลัง
- เชื่อว่าเธอไม่เคยจากไป
- และอยู่ในความจำฉัน
- จะรักกันคณานับ
- ต่อให้ล่วงลับและดับขันธ์
มาฟังเพลงเดี่ยวของฉันเถอะ!
36 1 6275
10-23 21:43 iPhone XS
Komentar 1
เพราะมากๆครับที่รัก
