นนทก
ครั้งหนึ่ง
- ครั้งหนึ่ง
- ฉันนั้นก็ยังเหมือนกับคนอื่นที่ธรรมดา
- ไม่วิเศษ หรือมีฤทธิ์ ราคา
- ศักดา ยศถา อะไรมากมาย
- แต่พอเวลาได้ผ่านไป กิเลศที่อยู่ข้างใน
- มันสุมมันร้อนเริ่มปะทุออกมา
- เผาไหม้ละลาย ความเป็นมนุษย์
- สูญสิ้นสลายหมดไป จนเกินเยียวยา
- อย่ามาขวางทาง กำลังข้าใช้ถางทาง
- ขัดขวาง มาหยามหน้า
- ให้เลือกซะ ไปสักสามทาง
- เป็นคำสั่ง ปลายทางของทั้งสามราง
- คือทำตาม พิการ หรือจะมรณา
- อยากจะอยู่ดี หรือว่าตายไปทั้งเป็น
- เชื่อฟัง เชื่อฟัง ก็บอกคำสั่งไปชัดเจน
- ถ้าเอ็งมะเร็งนัก ลงทัณฑ์ สุดแต่ชั้นเอง
- แผดเผาจนยับเยิน ตอนจบเชิญมารับเคลม
- ใครหน้าไหน ที่ไม่เกรง มาข่มเหง
- กับชีวิตที่ฉันเองเชื่อเอาไว้อยู่ในสันดาน
- มันจะต้องถูก ทรมาน
- จองล้างจองผลาญไปชั่วกัปชั่วกัลปวสาน
- แม้ว่าฉันต้องถูก ตีตรา ว่าเป็นคนเผด็จการ
- แต่ความต้องการของฉันสำคัญกว่า
- ใครที่ทำไม่ถูกใจมาขัดขามารังควานจะ
- ใช้อำนาจสวรรค์วิมาน
- ทุกอย่าง เริ่มจากศูนย์ ตัวเราก็ จากศูนย์
- มีค่าเป็นสสาร ก่อนผันเป็นตัวอสูร
- ไร้มงกุฏประดับหัว ความต้องการมันกลับสุม
- อิทธิฤทธิ์ที่ได้มา ทำตัวตนเรากลับหมุน
- และก็เป็นเพียงแค่ร่างมายา
- ในร่างมนุษย์เป็นว่าซาตาน
- มนุษยมันเริ่มเจือจาง
- และก็ไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มีวันที่จะพ่าย
- บรรดาลสรรพ บันดาลสิทธิ์
- ด้วยอิทธิฤทธ์จะพรรณาร่าย
- ใครหน้าไหน ที่ไม่เกรง มาข่มเหง
- กับชีวิตที่ฉันเองเชื่อเอาไว้อยู่ในสันดาน
- มันจะต้องถูก ทรมาน
- จองล้างจองผลาญไปชั่วกัปชั่วกัลปวสาน
- แม้ว่าฉันต้องถูก ตีตรา ว่าเป็นคนเผด็จการ
- แต่ความต้องการของฉันสำคัญกว่า
- ใครที่ทำไม่ถูกใจมาขัดขามารังควานจะ
- ใช้อำนาจสวรรค์วิมาน
- บทสุดท้าย
- ในตอนนี้ที่ตัวฉันได้ขายวิญญาณ
- เปิดทางให้ฉันได้ขึ้นมา
- จุดสูงสุดของชีวิต
- ที่โดดเดี่ยวและอ้างว้าง
- ภายใต้ร่างที่ไร้ชีวา
- ศักดิ์ศรี เกียรติยศ ชัยชนะ
- ที่ฉันมี แต่ว่ามันช่างไร้ค่า
- สิ้นสุดกันตรงนี้ แล้วยกมือขึ้นมา
- ชี้นิ้วไปทาง อัตตาของตน
ความเห็น 0