น้ำค้างตอนเช้า
อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย
- อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย
- ว่าทำไมคนเราถึงต้องมีความเหงา
- ชีวิตก็อยากอยู่แล้ว ไม่เคยเป็นของเรา
- ทุกครั้งยังมีเรื่องราว
- ที่มันซับซ้อนให้ทำมากมาย
- แต่ละวันวงจรชีวิตก็ดูซ้ำซ้ำ
- ก้อต้องทำทำทำและต้องทำต่อไป
- บางครั้งเหมือนฉันไม่รู้
- ฉันจะทำเพื่อใคร
- เหมือนฉันไม่มีจุดหมายที่ใจเฝ้าคอย
- อยากรู้เหมือนกัน
- ว่าฉันมันเหงาอะไรมากมาย
- อยากรู้ทำไม
- ฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอย
- กับภาระที่ฉันต้องรับมา
- เวลาที่มีก้อน้อย
- แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ
- เมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้
- แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ
- เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า
- ที่ยังนอนละเมอ
- แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไป
- อยากรู้เหมือนกัน
- ว่าฉันมันเหงาอะไรมากมาย
- อยากรู้ทำไม
- ฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอย
- กับภาระที่ฉันต้องรับมา
- เวลาที่มีก้อน้อย
- แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ
- เมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้
- แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ
- เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า
- ที่ยังนอนละเมอ
- แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไป
- นี่เหรอชีวิตของฉัน
- ที่ยังคงละเมอ
- และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
- และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
Komentar 0