ดาวลูกไก่ ตอน 2
พระธุดงค์ทรงกลด
- พระธุดงค์ทรงกลด
- ตะวันก็หมดแสงส่อง
- อาศัยโคมทองจันทรา
- ที่ลอยขึ้นมายอดเขา
- ฝ่ายว่าสองยายตา
- จึงเกิดศรัทธาสงสาร
- พระผู้ภิกขาจารย์
- จะขาดอาหารมื้อเช้า
- อยู่ดงกันดารป่านนี้
- หรือก็ไม่มีบ้านอื่น
- ข้าวจะกล้ำน้ำจะกลืน
- จะมีใครยื่นให้เล่า
- พวกฟักแฟงแตงกวา
- ของเราก็มาตายหมด
- นึกสงสารเพราะจะอด
- ทั้งสองกำสรดโศกเศร้า
- สักครู่หนึ่งตาจึงเอ่ย
- นี่แน่ะยายเอ๋ยตอนแจ้ง
- ต้องเชือดแม่ไก่แล้วแกง
- ฝ่ายยายไม่แย้งตาเฒ่า
- ฝ่ายแม่ไก่ได้ยิน
- น้ำตารินรี่ไหล
- ครั้นจะรีบหนีไป
- ก็คงต้องตายเปล่าๆ
- อนิจจาแม่ไก่
- ยังมีน้ำใจรู้คุณ
- ที่ยายตาการุณ
- คิดแทนคุณเม็ดข้าว
- น้ำตาไหลเรียกลูก
- เข้ามาซุกซอกอก
- น้ำตาแม่ไก่ไหลตก
- ในหัวอกปวดร้าว
- อ้าปากออกบอกลูก
- แม่ต้องถูกตาเชือด
- คอยดูเลือดแม่ไหล
- พรุ่งนี้ต้องตายจากเจ้า
- มาเถิดลูกมาซุกอก
- ให้แม่กกก่อนตาย
- แม่ขอจะกกเป็นครั้งสุดท้าย
- แม่ต้องตายตอนเช้า
- อย่าทะเลาะเบาะแว้ง
- อย่าขัดแย้งเหยียดหยัน
- เจ้าจงรู้จักรักกัน
- อย่าผลุนผลันสะเพร่า
- เจ้าตัวใหญ่สายสวาท
- อย่าเกรี้ยวกราดน้องน้อง
- จงปกครองดูแล
- ให้เหมือนแม่เลี้ยงเจ้า
- น่าสงสารแม่ไก่
- น้ำตาไหลสอนลูก
- เช้าก็ถูกตาเชือด
- ต้องหลั่งเลือดนองเล้า
- ส่วนลูกไก่ทั้งเจ็ด
- เหมือนถูกเด็ดดวงใจ
- จึงพากันโดดเข้ากองไฟ
- ตายตามแม่ไก่ดังกล่าว
- ด้วยอานิสงฆ์อันประเสริฐ
- ลูกไก่ไปเกิดเป็นดาว
ความเห็น 3
ดีมากร้องดีร้องเก่งกว่านเรามากนะ
งู้ยยยยยยยยยย
ขอบคุณค่ะ