บัวกลางบึง
อนาถเหลือล้ำ บัวบานเหนือน้ำ
- อนาถเหลือล้ำ บัวบานเหนือน้ำ
- อยู่ห่าง คน
- ลับตาอยู่จน กลางบึง
- ได้แต่ชะเง้อ ละเมอ รำพึง
- เจ้าอยู่ถึงกลางบึง ปล่อย ให้ผึ้ง เชยชม
- แดดส่องผิวน้ำ บัวพลอยหมองคล้ำ
- ด้วยแดด เผา
- สีเจ้าก็เศร้า ด้วย ลม
- ตกดึก น้ำน้อย นอนคอยคนชม
- เจ้าต้องคลุกโคลนตมกลีบ ที่บ่ม โรย รา
- บัว น้อย ลอยอยู่กลาง บึง
- ครั้นคนเอื้อมไม่ถึง มีฝูงผึ้งบินมา
- อยากพักพิงบนหิ้งบูชา
- เขาไม่ปรารถนา แล้วจะว่าเขาแกล้ง
- โธ่ อยู่ไกล หนักหนา
- ดั่งซ่อนหลบตา แอบแฝง
- หากปล่อยทิ้งไว้พอใจแมลง
- สิ้นกลิ่นสีโรยแรง
- แล้วคงเหี่ยวแห้ง คา บึง
- บัว น้อย ลอยอยู่กลาง บึง
- ครั้นคนเอื้อมไม่ถึง มีฝูงผึ้งบินมา
- อยากพักพิงบนหิ้งบูชา
- เขาไม่ปรารถนา แล้วจะว่าเขาแกล้ง
- โธ่ อยู่ไกล หนักหนา
- ดั่งซ่อนหลบตา แอบแฝง
- หากปล่อยทิ้งไว้พอใจแมลง
- สิ้นกลิ่นสีโรยแรง
- แล้วคงเหี่ยวแห้ง คา บึง
Bình luận 2
น้องฮันนาร้องได้ไพเราะเพราะพริ้งมากครับ
ขอบพระคุณค่ะพี่