จ้าวเขา
แม้นมีคนอยู่บนภูเขา
- แม้นมีคนอยู่บนภูเขา
- เถาวัลย์พันถักทอนุ่งห่ม
- ชวนเพ่งพิศทั้งชวนยิ้มชม
- อรชรคู่ควรบูชา
- เคียงแมวป่าประทับพยัคฆ์
- ทรงมณฑาอบเชยหอมกรุ่น
- คลุมกล้วยไม้คาดพันขิงป่า
- ส่งกลิ่นหอมหวนครวญคำนึง
- เร้นกายใต้พฤกษ์ไพร
- หลบใต้ฟากฟ้า
- หนทางอ้างว้างกว่าข้ามพ้นไป
- เหนือภูสูงไกลหยุดรั้งยืน
- ย่างเหยียบลงม่านหมอกเมฆหนา
- นภายามเที่ยงวันมืดลง
- พิรุณพรมลมโชยโหมส่ง
- อ้อนวอนเนื่องเพราะหลงพงไพร
- ผันปีไร้ทางหวนคืนกลับ
- ถอนบุปผาชื่นกลางหุบเขา
- เถารัดพันศิลาร้าวราน
- จึงร่ำร้องหาทางหวนกลับ
- ฤาสำเนียงไร้คนแลเหลียว
- เร้นกายใต้พฤกษ์ไพร
- หลบใต้ฟากฟ้า
- หนทางอ้างว้างกว่าข้ามพ้นไป
- เหนือภูสูงไกลหยุดรั้งยืน
- ย่างเหยียบลงม่านหมอกเมฆหนา
- นภายามเที่ยงวันมืดลง
- พิรุณพรมลมโชยโหมส่ง
- อ้อนวอนเนื่องเพราะหลงพงไพร
- ผันปีไร้ทางหวนคืนกลับ
- ถอนบุปผาชื่นกลางหุบเขา
- เถารัดพันศิลาร้าวราน
- จึงร่ำร้องหาทางหวนกลับ
- ฤาสำเนียงไร้คนแลเหลียว
- หอมละมุนกลิ่นกายจ้าวเขา
- ลิ้มน้ำค้างซ่อนเงาร่มสน
- ฤาสำเนียงต่างล้วนเงียบงัน
- โถมพายุเรืองอสนี
- ระงมเสียงสัตว์ป่าน้อยใหญ่
- ลมเสียดสีไม้ใบซัดซา
- เฝ้าเว้าวอนแม้เกรงเปล่าสูญ
ความเห็น 0