ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน
อย่าเหิม
- อย่าเหิม
- อย่าเห่อ
- ทะเยอ
- ทะยาน
- อย่าคิด
- ต้องการเที่ยว
- ทำตัวเป็นหัวเรือใหญ่
- ถึงระบือ
- มีชื่อก้องฟ้า
- แล้วสักคราต้องล่วงลงได้
- อย่าคิดว่าตัวเลิศล้ำ
- อย่าตามใจตัวเป็นใหญ่
- พลาดพลั้งร่วงมาเมื่อไหร่
- จะไม่มีใครเอาใจปรนเปรอ
- อย่าอวด
- อย่าโอ้ว่าโตหรือดัง
- หากแม้มีทาง
- ชื่อเสียงโด่งดังอย่าได้
- เหิมเห่อ
- คนที่ดังกว่าเรายังมี
- คนที่ดีกว่าเรายังเกร่อ
- อย่าข้ามเมื่อเห็นคนล้ม
- อย่าสมน้ำหน้าคนเซ่อ
- เคราะห์ร้ายคราวเราเล่าเออ
- เราอาจจะเจอกับวามเจ็บใจ
- คนถึงมีความชั่วเจ็ดหน
- ความดีของคนมีน้อยเมื่อไหร่
- คนล้มแล้วอาจจะฟื้น
- คนยืนอาจล้มก็ได้
- ใช่ดังแล้วลืมพวกพ้อง
- เที่ยวมองเห็นคนเป็นไพร่
- หากล้มทั้งยืนเมื่อไหร่
- จะต้องอับอายแทบซุกแผ่นดิน
- อย่าเย่อ
- อย่าหยิ่งอย่าทำชิงชัง
- อย่าคิดว่าดัง
- แล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
- ดังก็มีแต่คนอุ้มโอ๋
- โซแล้วทรามกลับถูกหยามหมิ่น
- คนดังดนดับอับจน
- ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
- อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่น
- เราต่างเดินดินกินข้าว
- เหมือนกัน
- คนถึงมีความชั่วเจ็ดหน
- ความดีของคนมีน้อยเมื่อไหร่
- คนล้มแล้วอาจจะฟื้น
- คนยืนอาจล้มก็ได้
- ใช่ดังแล้วลืมพวกพ้อง
- เที่ยวมองเห็นคนเป็นไพร่
- หากล้มทั้งยืนเมื่อไหร่
- จะต้องอับอายแทบซุกแผ่นดิน
- อย่าเย่อ
- อย่าหยิ่งอย่าทำชิงชัง
- อย่าคิดว่าดัง
- แล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
- ดังก็มีแต่คนอุ้มโอ๋
- โซแล้วทรามกลับถูกหยามหมิ่น
- คนดังดนดับอับจน
- ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
- อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่น
- เราต่างเดินดินกินข้าว
- เหมือนกัน
Komentar 0