เจ็บและชินไปเอง
และมันจะไม่มีใคร
- และมันจะไม่มีใคร
- ทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆ วันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บ และชินไปเอง
- คนเราไม่เห็นต้องมีเหตุผล
- ว่าเรารักกัน เพราะอะไร
- ดอกไม้ที่แย้มที่บาน
- ไม่มีใครถามว่าทำไม
- แต่เมื่อคนเราต้องเลิกต้องรา
- ดอกไม้โรยราเป็นเพราะอะไร
- มีคำถามมากมาย ที่ยังค้างใจ
- และมันจะไม่มีใคร
- ทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆ วันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บ และชินไปเอง
- ที่จริงก็รู้คนเราเกิดมา
- เพื่อการร่ำลา สักวันหนึ่ง
- วันที่ดอกไม้จะต้องโรยรา
- มันคงต้องมาถึง
- แต่ฉันไม่เคยเข้าใจสักที
- เมื่อภาพดีๆ ยังคงตราตรึง
- มันยากเกินไป ที่จะเสียมัน
- และมันจะไม่มีใคร
- ทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆ วันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บ
- และชินไปเอง
- แค่เพียง ช่วงหนึ่งที่ใจ
- ฉันนั้นได้มีเธอ
- ต่อเติมเรื่องราวมากมายในชีวิตฉัน
- ความรักคงอยู่เสมอ
- แม้ต้องพรากจากกัน
- ลึกๆ ภายในของหัวใจ
- ถึงแม้จะนานเท่าไร
- เธอยังจะอยู่ตรงนั้น
- ไม่มีใคร
- ทำฉันให้ดีอย่างเดิม
- เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น
- ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆ วันที่มี
- และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร
- ให้ฉันลืมเธอสักที
- ก็ต้องทำใจว่าจากนี้
- ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บ และชินไปเอง
- ฉันไม่มีวันจะหยุด รักเธอได้เลย
评论 1
ชอบมากที่สุด