กวีบทเก่า
แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่าน ได้เห็นในบทกวี
- แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่าน ได้เห็นในบทกวี
- แค่อ่านแล้วทิ้งมันไปไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน
- ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่าคือความรักที่กลายเป็นเศร้า
- อ่านไปก็งั้นงั้น เรื่องราวที่ซ้ำซ้ำ
- อ่านไปยังขำซ้ำเติมเรื่องเก่า
- ต้องมีคนสมหวังต้องมีคนชอกช้ำ
- ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยวกับเรา
- จนวันที่เขาลืมเราจู่จู่ความเหงาก็เกิดมี
- กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวีได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
- ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
- คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
- อ่านไปอย่างช้าช้าเรื่องราวคนช้ำช้ำ
- แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา ไม่เคยจะนึกฝัน
- จะเจอเองซักครั้งกับความผิดหวัง
- ต้องเจ็บต้องเหงาเก็บความหมายทุกตอน
- เก็บอักษรทุกตัว ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน
- ให้มันช้ำไปอีกให้มันช้ำเข้าไป
- ให้มันสาแก่ใจให้ช้ำกว่านี้
- อ่านไปอย่างช้าช้า
- เรื่องราวคนช้ำช้ำแต่มันตอกย้ำ ซ้ำเติมใจเรา
- ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองซักครั้ง
- กับความผิดหวังต้องเจ็บต้องเหงา
- อ่านไปอย่างช้าช้ารักมันช้ำช้ำ
- แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา
- ไม่เคยจะนึกฝัน
- จะเจอเองซักครั้งกับความผิดหวัง
- ต้องเจ็บต้องเหงา ต้องเจ็บต้องช้ำ
- เป็นอย่างตัวเรา
มาฟังเพลงเดี่ยวของฉันเถอะ!
122 2 1
2020-8-7 10:03 samsungSM-A107F
Bình luận 2
ร้องเพลงก็เพราะ ชอบๆ
อย่าหายไปนะ ->เจ้าของเพลง อยากฟังอีก