ไว้อาลัยสายลม
เหมือนเคยอยู่ตรงนี้
- เหมือนเคยอยู่ตรงนี้
- เหมือนเคยมีวันนั้น
- วันที่จูงมือกันด้วยความเข้าใจ
- แล้วแค่เพียงไม่นาน
- มันก็ลบเลือนหาย
- ดังไม่เคยพบเจอ
- เหลือเพียงแค่คนเหงา
- และเงาแห่งความหลัง
- กอดคำรักที่เคยได้ฟังจากเธอ
- เหมือนทุกสิ่งสวยงาม
- เป็นเพียงความพร่ำเพ้อ
- เธอนั้นไร้ตัวตน
- น้ำตาที่รินไหลมา
- จากแววตาทุกข์ทน
- บอกให้รู้ว่าคนหนึ่งคนช้ำใจ
- เจ็บปวดนักความรักเธอเป็นดั่งลม
- ผ่านมาพอให้ชมแล้วพัดผ่านไป
- ต่อให้รักหนักหนา
- ก็คว้าไม่ได้ ทำได้เพียง
- แค่นอนร้องไห้
- ไว้อาลัยให้ลม
- วูบเดียวให้เย็นผิว
- พริบตากลับปลิวหาย
- ฝากร่องรอยในใจ
- แค่ความขื่นขม
- ว่าครั้งหนึ่งร่างกาย
- เคยได้สัมผัสลม
- ลมที่ไร้ตัวตน
- น้ำตาที่รินไหลมา
- จากแววตาทุกข์ทน
- บอกให้รู้ว่าคนหนึ่งคนช้ำใจ
- เจ็บปวดนักความรักเธอเป็นดั่งลม
- ผ่านมาพอให้ชมแล้วพัดผ่านไป
- ต่อให้รักหนักหนา
- ก็คว้าไม่ได้
- ทำได้เพียงแค่นอนร้องไห้
- ไว้อาลัยให้ลม
- น้ำตาที่รินไหลมา
- จากแววตาทุกข์ทน
- บอกให้รู้ว่าคนหนึ่งคนช้ำใจ
- เจ็บปวดนักความรักเธอเป็นดั่งลม
- ผ่านมาพอให้ชมแล้วพัดผ่านไป
- ต่อให้รักหนักหนา
- ก็คว้าไม่ได้
- ทำได้เพียงแค่นอนร้องไห้
- ไว้อาลัยให้ลม
Bình luận 0