คืนสุดท้าย
ดั่งเหมือนใจจวนขาดลง ทุกที
- ดั่งเหมือนใจจวนขาดลง ทุกที
- เมื่อรู้เวลาที่มี ใกล้หมดลงไป
- เหลือแค่ชั่วราตรี วันพรุ่งนี้ต้องห่างกันไกล
- ร้างห่างไป ไม่คืนมา
- อยากขอมองเธอให้นาน แสนนาน
- อยากซบอิงพิงกายกัน จดจำตรึงตรา
- ใช้ทุกทุกนาที ก่อนที่สองเราจะร่ำลา
- ใช้เวลาที่ยัง เหลืออยู่
- จะเก็บเอาวันเวลาดีดี ที่เรามีกัน
- ไว้เติมคืนและวัน ยามไม่มีเธอ
- จะเก็บไอรักที่เรายังมี ต่อกันค่ำนี้
- ไว้เติมใจยาม เธอห่างไกล
- จากนี้ไปนานผ่านเดือน พ้นปี
- อีกร้อยพันคืนที่มี ก็คงเดียวดาย
- ขอไว้แค่คืนเดียว ที่จะฝังตรึงในหัวใจ
- เพราะเป็นคืนสุดท้าย ของเรา
- จะเก็บเอาวันเวลาดีดี ที่เรามีกัน
- ไว้เติมคืนและวัน ยามไม่มีเธอ
- จะเก็บไอรักที่เรายังมี ต่อกันค่ำนี้
- ไว้เติมใจยาม เธอห่างไกล
- จากนี้ไปนานผ่านเดือน พ้นปี
- อีกร้อยพันคืนที่มี ก็คงเดียวดาย
- ขอไว้แค่คืนเดียว ที่จะฝังตรึงในหัวใจ
- เพราะเป็นคืนสุดท้าย ของเรา
- เพราะเป็นคืนสุดท้าย ของเรา
Bình luận 16
เต็ม 100 เอาไปเลย 90
ดีมากร้องดีร้องเก่งกว่านเรามากนะ
เต็ม 100 เอาไป 150
พูดได้ประโยคเดียวเพราะดีชอบ
คงเป็นกลอนด้นสดบทสุดท้าย ที่เรียงรายจารึกบันทึกฝัน ใครอาจมาอาลัยในวันนั้น วันที่ฉันลาลับดับชีพชนม์
บทบันทึกทุกถ้อยนับร้อยชิ้น คือฟอสซิลหินดานที่ชั้นล่าง รอค้นพบเศษที่เหลืออย่างเจือจาง อยู่บนร่างฝังจำแค่อำพัน
จึ่งเงามืดยืดยาวเหน็บหนาวนัก วันคืนจักหม่นมัวทั่วทุกถิ่น เคยมุ่งหวังความหวังก็พังภินท์ เหมือนสูญสิ้นแสงฉายที่ปลายทาง
เมื่อม่านดำห่อหุ้มปกคลุมฟ้า ดวงจันทราห่างหายดั่งไร้เพื่อน เพียงหมู่ดาวหวังเทียบเปรียบแสงเดือน ก็คงเหมือนหิ่งห้อยด้อยเพียงดิน
หากทุกคำที่เขียนคือเทียนไข ผู้เผาไหม้ให้แสงแห่งสุขสม คืนที่ฟ้ามืดดำน้ำค้างพรม อาจชื่นชมแสงสว่างที่ลางเลือน
คงเป็นกลอนด้นสดบทสุดท้าย ที่เรียงรายร้อยลักษณ์เคียงอักษร จารึกภาษารักของนักกลอน ที่อาวรณ์วาบไหวในอารมณ์