เพื่อนของเราชื่อความเหงา
เมื่อใดที่หัวใจนั้นอ่อนล้า
- เมื่อใดที่หัวใจนั้นอ่อนล้า
- คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว
- กอดตัวเองไม่มีใคร
- ไม่เห็นเป็นไรแค่นี้
- ไม่ว่าเราจะพบอะไร
- จะเจอกับวันที่ร้ายรึดี
- ใจก็ยังคงพร้อม
- จะมีความเหงาเป็นเพื่อน
- เคียงไป
- บนทางเดินที่เราเคยหกล้ม
- ทำให้ใครบางคนนั้นหล่นหาย
- ฝากรอยแผลไว้ข้างใจ
- ทิ้งให้เราจดจำ
- มีวันที่ลมหนาวพัดมา
- และก็มีวันที่ฝนพร่ำ
- วันเดือนปียังหมุนประจำ
- ฉันเหงาก็ยังต้องเดินต่อไป
- ไม่รู้ ไม่รู้ต้องเดินไปถึงเมื่อไหร่
- เหงา ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไม
- อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป
- หัวใจก็เลยเหงาเหงา
- แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า
- กอดความเหงาไว้กับใจ
- มีวันที่ลมหนาวพัดมา
- และก็มีวันที่ฝนพร่ำ
- วันเดือนปียังหมุนประจำ
- ฉันเหงาก็ยังต้องเดินต่อไป
- กอดความเหงาไว้กับใจ
- อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป
- หัวใจก็เลยเหงาเหงา
- แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า
- กอดความเหงาไว้กับใจ
- อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป
- หัวใจก็เลยเหงาเหงา
- แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า
- กอดความเหงาไว้กับใจ
- เมื่อใดที่หัวใจนั้นอ่อนล้า
- คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว
- แล้วคนเราจะทนเหงาไป
- ได้สักเท่าไหร่
评论 1
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ครับ
