เปราะบาง

หนทางยังดูเหมือนเดิม

  • หนทางยังดูเหมือนเดิม
  • มีแสงไฟมีผู้คนรอบกาย
  • จากคนร้อยพันที่ยืนใกล้กัน
  • กลับรู้สึกว่าไกลแสนไกล
  • อะไรมันหายไป จากหัวใจของเรา
  • ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
  • แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า
  • ยังทำให้มีน้ำตา
  • ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
  • อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ
  • ครั้งหนึ่งที่เคยสัมผัส
  • ในหัวใจว่ารักยังเหลืออยู่
  • แต่วันนี้ดูเหมือนมันลบเลือน
  • กอดที่อบอุ่นจางหายไป
  • สักวันถ้าล้มลง จะมีใครสนใจ
  • ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
  • แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า
  • ยังทำให้มีน้ำตา
  • ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
  • ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ ยังทำให้ปวดร้าว
  • แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า
  • ยังทำให้เจ็บหัวใจ
  • ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
  • และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
  • วิงวอนให้มันสิ้นสุดลง
  • ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
  • แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า
  • ยังทำให้มีน้ำตา
  • ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
  • ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านพ้น
  • ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ ยังทำให้ปวดร้าว
  • แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า
  • ยังทำให้เจ็บหัวใจ
  • ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
  • และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
  • และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
  • ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้
  • และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
  • ไม่รู้
  • และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
00:00
-00:00
Xem chi tiết bài hát
ขออภัยในความเสียงขึ้นจมูก🤣

17 6 1977

3-29 21:27 vivo 1933

Quà

Tổng: 0 6

Bình luận 6