ฝนหนาวสาวครวญ
ยามย่างเข้าสู่
- ยามย่างเข้าสู่
- เขตฤดูฝนพรำ
- ตกกระหน่ำเสียจน
- พร่างพราว
- ฝนก็พรมซ้ำลมก็หนาว
- ยิ่ง คิดสาวเปลี่ยวใจ
- ยามเมื่อสายฝนพรำลงมา
- ท้องฟ้าคงมัวและมืดไป
- มองแล้วเรายิ่งเศร้าฤทัย
- ยามหนาวไม่มีใครประคอง
- ครวญคร่ำพร่ำบ่น
- ยามเมื่อฝนพร่างพราว
- จิตยิ่งผ่าวนึกถึงคู่ครอง
- ครั้นเมื่อเราเคล้าคู่อยู่สอง
- ไม่มีจิตหม่นหมองเลย
- ลมยิ่งหนาวสาวก็ยิ่งตรม
- ขื่นขมระทมไร้คู่เชย
- ครวญถึงคำที่ร่ำภิเปรย
- เธอได้เคยรำพันจากใจ
- ถึงแม้จะมี ผ้าห่ม
- กันหนาวร้าวราน
- หรือ จะต้านความหนาว
- ข้างใน
- ดังเหมือนมีเธอคู่ฤทัย
- คงจะไม่มาอาวรณ์
- ยามย่างเข้าสู่
- เขตฤดูฝนพรำ
- ตกกระหน่ำ
- เสียจนเปียกปอน
- หนาวหัวใจ
- ได้แต่กอดหมอน
- เฝ้า ทอดถอนอุรา
- คอยให้ฝนหายพรำคงนาน
- สะท้านฤทัยไม่สร่างซา
- ลมฝนเย็นกระเซ็นพัดมา
- ใครหนอที่จะมาอุ่นไอ
Comment 4
ไพเราะมากๆค่ะ
ปรบมือให้กับความไพเราะครับ
ขอบพระคุณมากค่ะคุณพี่ต๋อย
ขอบพระคุณมากค่ะคุณพี่