เหยียบโลกผิด
โถเราเป็นลูกกำพร้า
- โถเราเป็นลูกกำพร้า
- ตั้งแต่เกิดมาหม่นหมองเต็มที
- ใครเหลียวแลพ่อแม่
- ไม่มีจวนจนถึงปีได้บวชเรียน
- เหมือนคนเหยียบโลกผิด
- คิดแล้วกลุ้มชีวิตหนุ่มเหมือนเรื่องราว
- ที่เข้าเขียน
- นิยายเศร้ารันทดเป็นบทเรียน
- ที่วนเวียนผันแปรไม่แน่นนอน
- ตั้งแต่เล็กจนใหญ่ใครเป็นพ่อ
- เฝ้าแต่รอหายหน้าพาสังหรณ์
- แม่ก็บ่ายหน้าเบนเส้นทางจร
- เข้าตัดรอนทิ้งเราให้เฝ้ารอ
- เมื่อสิ้นพ่อสิ้นแม่เหมือนแพแตก
- เมื่อสิ้นพ่อสิ้นแม่เหมือนแพแตก
- ต้องย้ายแยกกันไปอยู่ไหนหนอ
- เลยไม่รู้พงษ์เผ่าสืบเหล่ากอ
- เพราะต้นต่ออยู่ไหนไม่กลับมา
- อยู่กับยายคนหนึ่ง
- ซึ่งแก่เฒ่าได้เลี้ยงเราจนโต
- โอ้ยายจ๋ายายก็ดับแดดิ้นสิ้นชีวา
- ต้องฟันฝ่ามรสุมกลุ้มเต็ม
- ทีเสียงเข้าโฮ่ได้ฟังวังเวงแว่ว
- โอ้โอ้เอย
- ว่าเสียงเข้าโฮ่ได้ฟังวังเวงแว่ว
- หน้าบวชแล้วโฮ่ร้อง
- รวมน้องพี่อยากจะบวชเหมือนเข้า
- เศร้าชีวีเราไม่มีพี่น้องเฝ้ามองดู
- ยี่สิบเอ็ดมิถุนาพารันทด
- เสียงไวพจน์ร้องกล่าวมาเป่าหู
- เครื่องขยายแว่วมาน้ำตาพู
- พ่อแม่อยู่ที่ไหน
- ให้กลับคืนมา
評論 0