เออกูบ้า
และถ้าพรุ่งนี้
- และถ้าพรุ่งนี้
- กูยังไม่ฟื้น กูยังไม่ตื่นตอนเช้า
- ก็ไม่ต้องฝืน มาให้กูยืน
- บอกยมบาลมาเอา
- มีผ้ากี่ผืน นอนลงที่พื้น
- ไม่อยากให้ใครต้องเศร้า
- จัดงานวันเสาร์
- ที่เหลือแค่เผา aey
- เกิดมาคนเดียวก็ตายคนเดียว
- ก็ธรรมดา
- สุขล้นเท่าฟ้ามีทรัพย์เพียงไหน
- ก็ต้องมีลา
- แค่ใช้ชีวิตในทุกนาที
- ให้มันมีค่า
- ตามฝันที่ยังคงเหลือ
- แม้ใครจะมองว่ากูจะบ้า
- แม้ว่าใครจะมองกูบ้า
- แม้ว่าใครจะมองกูบ้า
- กูก็แค่พยายาม
- จะบินทะยานออกห่างจากฝูงกา
- กว่าจะถึงจุดนี้
- ต้องช้ำและเจ็บจนใจกูด้านชา
- ในวันที่กูล้ม
- จะดูแค่มือของคนที่ยื่นมา
- และวันไหนที่กูนั้นทำสำเร็จ
- จะกลับไปบ้านนา
- สักวันต้อง show on stage
- เพราะกูนั้นเซื่อในสิ่งที่เฮ็ด
- สร้อยที่คอต้อง VVS
- This is really not set
- แม้ ตอนสุดท้ายที่ต้องจาก
- แยกกันไปคนละทาง และชีวิต
- คงหนีไม่พ้นการจากลา
- กิเลสตัณหาที่ทุกคนต้องการ
- ทรัพย์สินเงินทอง ที่ทุกคนมองหา
- มีค่าเป็นศูนย์เมื่ออยู่ในโลง
- กูยอมอดตายดีกว่าเป็นโจร อยากจะโก้
- จนลืมไปว่าชีวิตมีค่า และสั้นโคตรๆ
- ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ยิ่งดังก็ยิ่ง proud
- ยิ่งเยอะก็ยิ่งยาว ยิ่ง up ก็ยิ่ง down
- ยิ่งจนก็ยิ่งฝืน ยืมปืนไปวิ่งราว
- ตัวยืนอยู่ที่พื้น แต่ใจยื่นไปที่ดาว
- รื่นรมในค่ำคืน แต่ขื่นขมระยะยาว
- หลงลืมตัวตนและตีน
- ตรงเคยยืนลงที่ ground
- ความจริงอันกล้ำกลืน
- ไม่จีรังแค่ข้ามคืน
- เชื่อถือในตัวตน ก็ยิ่งวิ่งวนไปที่เก่า
- ทำทุกอย่างที่กูต้องทำ
- แค่ไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน
- มอเตอร์ไซค์คันเดิม
- มันก็อยากให้เธอกลับมาเป็นผู้ซ้อน
- แต่วันเวลาเป็นเพียงสิ่งเดียว
- มีสตางค์เท่าไร ก็ไม่อาจย้อน
- อยากให้ยุคสมัย
- ไม่ทำให้คนต้องตายก่อนวัย
- แบบเมื่อก่อน
- และถ้าพรุ่งนี้
- กูยังไม่ฟื้นกูยังไม่ตื่นตอนเช้า
- ก็ไม่ต้องฝืน มาให้กูยืน
- บอกยมบาลมาเอา
- มีผ้ากี่ผืน นอนลงที่พื้น
- ไม่อยากให้ใครต้องเศร้า
- จัดงานวันเสาร์
- ที่เหลือแค่เผา aey
- เกิดมาคนเดียวก็ตายคนเดียว
- ก็ธรรมดา
- สุขล้นเท่าฟ้ามีทรัพย์เพียงไหน
- ก็ต้องมีลา
- แค่ใช้ชีวิตในทุกนาที
- ให้มันมีค่า
- ตามฝันที่ยังคงเหลือ
- แม้ใครจะมองว่ากูจะบ้า
- แม้ว่าใครจะมองกูบ้า
- แม้ว่าใครจะมองกูบ้า
Bình luận 0