เรามีความพลัดพรากเป็นธรรมดา (ปล่อย)
รินน้ำตาท่วมท้น
- รินน้ำตาท่วมท้น
- ความทุกข์ทนไม่หายไป
- จงรู้เตือนจากเศร้าโศกเสียใจ
- มองให้ทันการจากลา
- ตราบที่ทุกการกำเนิดยังเกิดขึ้นมา
- ย่อมพบกับการจากลาให้มาคู่เคียงกัน
- จะจากเป็นหรือตาย
- สุดท้ายคือพลัดพรากกัน
- ไม่ต่างกันแม้ใครจะรักมากปานใด
- อยากยื้อเอาไว้ให้นานแต่กาลย่อมเลยผ่าน
- ยิ่งยึดยิ่งทรมานหากยังเฝ้าเสียใจ
- ในเมื่อความเป็นจริง
- ทุกสิ่งคือต้องจากไป
- ไม่เว้นแม้ลมหายใจของเราด้วยเช่นกัน
- ให้เธอเฝ้ามองความตายด้วยรัก
- ว่าสักวันคงต้องมาถึง
- ความพลัดพรากเป็นเพียงเรื่องหนึ่งซึ่งธรรมดา
- ก่อนกายสลายหรือตายจากนี้
- หนึ่งชีวิตที่มีต้องรู้ค่า
- ให้ทุกลมหายใจที่เกิดมา
- ใช้ปัญญาเพื่อการดับทุกข์ให้ตายลงในหัวใจ
- อยากยื้อเอาไว้ให้นานแต่กาลย่อมเลยผ่าน
- ยิ่งยึดยิ่งทรมานหากยังเฝ้าเสียใจ
- ในเมื่อความเป็นจริง
- ทุกสิ่งคือต้องจากไป
- ไม่เว้นแม้ลมหายใจของเราด้วยเช่นกัน
- ให้เธอเฝ้ามองความตายด้วยรัก
- ว่าสักวันคงต้องมาถึง
- ความพลัดพรากเป็นเพียงเรื่องหนึ่งซึ่งธรรมดา
- ก่อนกายสลายหรือตายจากนี้
- หนึ่งชีวิตที่มีต้องรู้ค่า
- ให้ทุกลมหายใจที่เกิดมา
- ใช้ปัญญาเพื่อการดับทุกข์ให้ตายลงในหัวใจ
- จะเพียรผ่านทุกการร่ำลาด้วยความเข้าใจ
- จะไม่จมทะเลน้ำตาอีกต่อไป
評論 1
ติดตามเสมอน้า