ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน
อย่าเหิม อย่าเห่อ
- อย่าเหิม อย่าเห่อ
- ทะเยอ ทะยาน
- อย่าคิด ต้องการ
- เที่ยวทำตัว
- เป็นหัวเรือใหญ่
- ถึงระบือ มีชื่อก้องฟ้า
- แล้ว สักครา
- ต้องล่วงลงได้
- อย่าคิดว่าตัวเลิศล้ำ
- อย่าตามใจตัวเป็นใหญ่
- พลาดพลั้งร่วงมาเมื่อไหร่
- จะไม่มีใคร
- เอาใจปรนเปรอ
- อย่าอวด อย่าโอ้
- ว่าโต หรือดัง
- หากแม้มีทาง
- ชื่อเสียงโด่งดัง
- อย่าได้ เหิมเห่อ
- คนที่ดัง กว่าเรายังมี
- คนที่ดี กว่าเรายังเกร่อ
- อย่าท้าเมื่อเห็นคนล้ม
- อย่าสมน้ำหน้าคนเซ่อ
- เคราะห์ร้าย
- คราวเราเล่าเออ
- เราอาจจะเจอ
- กับวามเจ็บใจ
- คนถึงมี ความชั่วเจ็ดหน
- ความดีของคน
- มีน้อย เมื่อไหร่
- คนล้มแล้วอาจจะฟื้น
- คนยืน อาจล้มก็ได้
- ใช่ดังแล้วลืมพวกพ้อง
- เที่ยวมองเห็นคนเป็นไพร่
- หากล้มทั้งยืนเมื่อไหร่
- จะต้องอับอาย
- แทบซุกแผ่นดิน
- อย่าเย่อ อย่าหยิ่ง
- อย่าทำชิงชัง
- อย่าคิดว่าดัง
- แล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
- ดัง ก็มีแต่คน อุ้มโอ๋
- โซแล้วทราม
- กลับถูก หยามหมิ่น
- คนดังดนดับอับจน
- ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
- อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่น
- เราต่างเดินดิน
- กินข้าว เหมือนกัน
- คนถึงมี ความชั่วเจ็ดหน
- ความดีของคน
- มีน้อย เมื่อไหร่
- คนล้มแล้วอาจจะฟื้น
- คนยืน อาจล้มก็ได้
- ใช่ดังแล้วลืมพวกพ้อง
- เที่ยวมองเห็นคนเป็นไพร่
- หากล้มทั้งยืนเมื่อไหร่
- จะต้องอับอาย
- แทบซุกแผ่นดิน
- อย่าเย่อ อย่าหยิ่ง
- อย่าทำชิงชัง
- อย่าคิดว่าดัง
- แล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
- ดัง ก็มีแต่คน อุ้มโอ๋
- โซแล้วทราม
- กลับถูก หยามหมิ่น
- คนดังดนดับอับจน
- ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
- อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่น
- เราต่างเดินดิน
- กินข้าว เหมือนกัน
Komentar 1
ขอบคุณดอกไม้ค่ะ