พระพุทธเจ้า
วันที่ฟ้าเริ่มส่องแสง สำแดงให้เห็นเป็นคำถาม
- วันที่ฟ้าเริ่มส่องแสง สำแดงให้เห็นเป็นคำถาม
- เกิดแก่เจ็บตายซ้ำ วนเวียนจนเห็นความเป็นไป
- ทุกสิ่งกำเนิดนั้น สถิตสถานตั้งอยู่ไว้
- ถึงวันแตกสลาย ดับสิ้นไปไม่มั่นคง
- จากเจ้าชายสุขล้นฟ้า ทิ้งทุกสิ่งมาเข้าป่าดง
- ทิ้งอบายแห่งใหลหลง บำเพ็ญทุกรกิริยา
- เข็ญกายจนหิวโหย ร่วงโรยทรุดโทรมเวทนา
- แล้วจึงได้รู้ว่า ไม่ใช่หนทางสว่างเลย
- พระองค์ทรงค้นพบ การเวียนจบของจักรวาล
- หนทางที่จะว่ายผ่าน วัฏสงสารอันปลดปลง
- สายพิณที่ดีดนั้น ถ้าปล่อยให้มันเริ่มหย่อนลง
- ละเลยและลืมหลง จะคงสำเนียงเป็นพิณไหม
- และสายพิณที่ตั้งขึง ถ้าบิดให้ตึงจนมากไป
- ถึงคราวดีดเล่นสาย คงขาดผึงไปในไม่นาน
- พระองค์ทรงค้นพบ การเวียนจบของจักรวาล
- หนทางที่จะว่ายผ่าน วัฏสงสารอันปลดปลง
- หนทางแห่งพุทธะ คือหลีกลดละในโลภหลง
- และมิใช่อย่างฝุ่นผง ที่ปล่อยล่องลอยไปวันวัน
- หนทางแห่งพุทธะ คือทางสายกลางอันเบิกบาน
- ให้อยู่กับคืนวัน คือปัจจุบันอย่างตื่นรู้
ความเห็น 0