กวีบทเก่า
แต่ก่อนทุกครั้งทีไร
- แต่ก่อนทุกครั้งทีไร
- ได้อ่านได้เห็นในบทกวี
- แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป
- ไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน
- ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
- คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
- อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ
- อ่านไปยังขำ
- ซ้ำเดิมเรื่องเก่า
- ต้องมีคนสมหวัง
- ต้องมีคนชอกช้ำ
- ไม่จำไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา
- จนวันที่เขาลืมเรา
- จู่ๆ ความเหงาก็เกิดมี
- กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี
- ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
- ใจความนั้นคงมีแต่เรื่องเก่า
- คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
- อ่านไปอย่างช้าๆ
- เรื่องราวคนช้ำๆ
- แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา
- ไม่เคยจะนึกฝัน
- จะเจอเองซักครั้ง
- กับความผิดหวัง
- ต้องเจ็บต้องเหงา
- เก็บความหมายทุกตอน
- เก็บอักษรทุกตัว
- อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน
- ให้มันช้ำไปอีกให้มันช้ำเข้าไป
- ให้มันสาแก่ใจให้ช้ำกว่านี้
- อ่านไปอย่างช้าๆ
- เรื่องราวคนช้ำๆ
- ให้มันตอกย้ำซ้ำลงใจเรา
- ไม่เคยจะนึกฝัน
- จะเจอเองซักครั้ง
- กับความผิดหวัง
- ต้องเจ็บต้องเหงา
- ต้องเจ็บต้องช้ำ
- เป็นอย่างตัวเรา
Komentar 1
งื้ออ 💘 🎉