บาปบริสุทธิ์
อันคนเราหญิงชาย
- อันคนเราหญิงชาย
- ทั้งหลายแหล่
- ต่างมีดีมีแย่อยู่พอพอกัน
- ถึงเมื่อคราวแรกเจอกัน
- มักหวานชื่น
- ต่างหยิบยื่นความดี
- ให้แก่กัน
- ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ
- ฉันเป็นสุภาพสตรีค่ะ
- ผมไม่กินเหล้าไม่สูบยานะ
- ฉันก็ไม่ยุ่งไม่ขี้บ่น
- วันเวลาผันไปช่างหวานชื่น
- ต่างหยิบยื่นไมตรีดีต่อกัน
- ความรักความงดงาม
- ช่างยิ่งใหญ่
- จึงตกลงปลงใจ
- ไปแต่งงานกัน
- ผมยังกลับบ้านตรงเวลานะ
- ฉันเป็นแม่บ้านที่ดีค่ะ
- ผมให้เงินเดือน
- คุณหมดเลยนะ
- ฉันจะใช้สอย
- อย่างประหยัดค่ะ
- วันเวลาผันไปแหมชักเบื่อ
- ต่างไม่เหลือสิ่งดีมาอวดกัน
- ต่างคนต่างเริ่มทำในสิ่งใหม่
- เริ่มกระทำตามใจที่ต้องการ
- ผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะ
- ฉันไปงานเลี้ยงที่ทำงานย่ะ
- ผมเหลือเงินให้คุณแค่นี้พอนะ
- ฉันก็มีภาระใช้มากกว่าเก่า
- ยามเมื่อความอดทนถึงที่สุด
- จึงต้องหยุดไว้ตรงเลิกรากัน
- มันจึงเป็นผลงานที่แสนห่วย
- คนที่ซวยก็คือตัวลูกน้อย
Comments 2
เพราะค่ะ ได้ทุกแนว
5555ขอบคุณค่ะ