ภวังค์จิต
กาสะลองร่วงหล่นพื้น
- กาสะลองร่วงหล่นพื้น
- วันคืนเนินนานเปลี่ยวเหงา
- ลมหนาวพัดโบกโบย
- โชยกลิ่นรักจากใจอ้าย
- ให้ลอยลมไปหาน้อง
- เพื่อเป็นผ้าฝ้ายมอบไออุ่น
- เฮือนแก้วใดบ่งามเท่าความดี
- ที่ตัวน้องมีให้อ้ายนั้นมันงามล้ำ
- บ่มีเพชรพลอยไพลินจินดาคำ
- แต่เมื่อมีธรรมนำน้องก็สุขใจ
- ฉัน เชื่อว่าเธอ
- ยังคงรักกัน รักมั่นไม่เสื่อมสลาย
- ไม่ จากไปไหน
- วนเวียนคุ้มภัย ในยามทุกข์ยามใจตรม
- ฉันเชื่อว่าเธอคนที่อยู่บนฟ้า
- ทุกกาลเวลา เธอไม่จากไปไหน
- ไม่อาจมีสิ่งใด มาพลัดพรากใจเราสอง
- แม้ต้องตายจากกันก็เพียงตัว ใช่หัวใจ
- จุตติจุตตัง มรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใด
- แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะ
- พรากเราจากการรักโลภ โกรธ หลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่
- แม้เรือนร่างโดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทม ตรอมตรม โศกอารมณ์ใจอาวรณ์
- ฝังจิต คิดหา ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสวเป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- รอนแรมเรื่องรักเธอจากไปไกลอีกชาติภพ
- ดวงมอญมันโศกนักอยู่แห่งใดจึงไม่ได้พบ
- บ้านที่เคยมี เปลเคยไกว หมอนที่เธอเคยนอน
- เหลือเพียงแค่เท่าธุลีจากดุ้นฝืนในกองฟอน
- ภมรกับช่อดอกไม้ยังมีเฉาและมีจากกัน
- ความเศร้าความสุขใดใดจะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลัง
- เชื่อว่าเธอไม่เคยจากไปและอยู่ในความจำฉัน
- จะรักกันคณานับ ต่อให้ล่วงลับและดับขันธ์
- ฉัน เชื่อว่าเธอ
- ยังคงรักกัน รักมั่นไม่เสื่อมสลาย
- ไม่ จากไปไหน
- วนเวียนคุ้มภัยในยามทุกข์ยามใจตรม
- ฉันเชื่อว่าเธอคนที่อยู่บนฟ้า
- ทุกกาลเวลา เธอไม่จากไปไหน
- ไม่อาจมีสิ่งใด มาพลัดพรากใจเราสอง
- แม้ต้องตายจากกัน ก็เพียงตัวใช่หัวใจ
- จุตติจุตตัง มรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใด
- แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะ
- พรากเราจากการรักโลภ โกรธ หลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่
- แม้เรือนร่างโดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทม ตรอมตรม โศกอารมณ์ใจอาวรณ์
- ฝังจิต คิดหา ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสวเป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- จุตติจุตตัง มรณังและก็จุตติ
- แม้รักกันปานใด
- แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ
- แม้เวลาจะ
- พรากเราจากการรักโลภ โกรธ หลง
- แต่ความดีนั้นยังคงอยู่
- แม้เรือนร่างโดนลากด้วยพระสงฆ์
- ระทม ตรอมตรม โศกอารมณ์ใจอาวรณ์
- ฝังจิต คิดหา ยามเวลาเธออาทร
- ให้รักสว่างไสวเป็นดังแสงไฟดุจทินกร
- ให้รักมอบความอบอุ่น
- ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์
- รอนแรมเรื่องรักเธอจากไปไกลอีกชาติภพ
- ดวงมอญมันโศกนักอยู่แห่งใดจึงไม่ได้พบ
- บ้านที่เคยมี เปลเคยไกว หมอนที่เธอเคยนอน
- เหลือเพียงแค่เท่าธุลีจากดุ้นฝืนในกองฟอน
- ภมรกับช่อดอกไม้ยังมีเฉาและมีจากกัน
- ความเศร้าความสุขใดใดจะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลัง
- บ่เชื่อว่าเธอไม่เคยจากไปและอยู่ในความจำฉัน
- จะรักกันคณานับ ต่อให้ล่วงลับและดับขันธ์
ชอบเพลงนี้มากๆค่ะ ท้าทายความสามารถมากๆค่ะ อยากฝึกฝนศักยภาพตัวเองให้มากขึ้น ว่าครั้งหนึ่งเราก็ร้องเพลงแร๊ฟได้ สำเร็จค่ะ 👑พร้อมมง👑
51 3 5829
10-10 18:34 iPhone 14
ความเห็น 3
เพร่าะๆๆสุดละครับเสียงนี้👋👋👋🎶🎶🎵🎵🌈🌈🌈💞💞
ขอบคุณค้าบบบ❤️🙏🏻🌟😁
🥁 💪😍วัสดีค่ะ เยิฟๆค่ะ